بن بست حاکم بر فضای سیاسی کشور، بطور قطعی می شکند؛ این شرایط سیاسی خود ویژه، از طریق شکست جناح اصلاح طلبان حکومتی و قدرت گیری همتای نظامی آن، تهاجم دولت جدید به بدیهی ترین حقوق مردم، توسل رژیم به سیاست تشدید رقابت با قدرتهای بین المللی و امکان شروع یک جنگ خارجی، شکل گرفته بود. این وضعیت برزخ گونه، به جو بی تفاوتی سیاسی، ناشی از سرخورده گی امید بستگان به اصلاح طلبان و ترس مردم از آینده دامن زده، باعث تقویت نقش جریانات مدافع غرب و طرحهای انتقال قدرت از بالای سر مردم گردید. تغییر این شرایط بزرگترین دستاورد مبارزات کارگری، دانشجویی و توده ای طی چند ماه اخیر در کشور است؛ از آنجا که توقف شدت یابی سیاست سرکوب رژیم و کاهش خطر تهاجم نظامی امپریالیستی، درست به همین ضرورت، یعنی تشدید دخالتگری مردم در تعیین سرنوشت سیاسی خود، گره خورده است. در این لحظه در کشور چندین حرکت اعتراضی، عمدتاً در ملاء عام و بعضاً ضمن درگیری فیزیکی با عناصر سرکوب اسلامی در جریان است. به این ترتیب میتوان ادعا کرد، سرنوشت تحولات سیاسی آتی در کشور، تا حد امیدوارکننده ای روشن شده است: مردم ایران، آگاهانه و فعالانه برای تعیین تکلیف با رژیم اسلامی گام به میدان گذاشته، اجازه تبدیل کشور به یک عراق جدید را نخواهند داد. هرچند در صورت کاهش فاصله رژیم با تولید سلاح هسته ای و جدی شدن خطر آن برای قدرتهای رقیب منطقه ای، احتمال تهاجم نظامی به مراکز هسته ای آن افزایش خواهد یافت.
روز گذشته 1 خرداد، تبریز شاهد تظاهرات 100 هزار نفری مردم بجان آمده از سلطه رژیم تبهکار اسلامی بود؛ اما این هنوز شروع کار است. هنوز ارومیه و سایر شهرهای بزرگ آذربایجان اقدام اعتراضی خود را در سطح خارج از دانشگاه آغاز نکرده اند. برخورد چندش آور روزنامه سلطنتی- اسلامی " ایران " به مردم آذربایجان، نه فقط شامل تحقیر فاشیستی دهها میلیون نفر از شهروندان کشور بود، بلکه مهمتر از آن و با صراحت، راه سرکوب خشن صرفاً بدلیل صحبت به زبان دیگری را توصیه میکند. تظاهرات 100 نفری مردم و به آتش کشیدن مراکز سرکوب و غارت رژیم در تبریز، افسانه قدرقدرتی رژیم اسلامی در دور جدیدی تحکیم سلطه آن را به مصاف طلبید. اولین مقاومت بزرگ از سوی جنبش کارگری در ماه مه سال گذشته، سپس تظاهرات زنجیره ای و جنگ و گریز خیابانی در شهرهای کردستان در تابستان سال قبل، قصد مردم به مقابله محکم با رژیم ترور را آشکار ساخت. مبارزات کارگران شرکت واحد و اقدام به اعتصاب 8 بهمن کارگران مبارز این مؤسسه، علیرغم سرکوب آن، یک گام دیگر مقاومت توده ای علیه تثبیت شرایط جدید را بجلو راند. برگزاری چندین تجمع کارگری در خیابانها و قبل از همه از سوی کارگران شرکت واحد در اول ماه امسال نیز نشان داد، سرکوب بربرمنشانه اعتصاب 8 بهمن، اخراج 180 نفر و هنوز زندانی بودن منصور اسانلو، توده کارگران را مرعوب نساخته است.
اعتراضات وسیع دانشجویی و در این لحظه مردم آذربایجان همچنین، فضای کشور را آشکارا تحت تأثیر قرار داده است. اگر در سالهای گذشته این مبارزات به بخش محدودی از دانشجویان، آنهم عمدتاً در تهران متمرکز بود، هم اینک در چندین شهر کشور تحصن و اعتراضات دانشجویی جریان دارد. از این گذشته در سالهای قبل هنوز جریان ارتجاعی موسوم به اصلاح طلبان حکومتی بر فضای دانشگاهها مسلط و در تعیین سمت و سوی رویدادهای جنبش دانشجویی، نقش مهمی ایفا میکرد. در کنار آن در سالهای پیش، جنبش کارگری ایران پس از دهه ها رکود ناشی از سیاست ترور رژیم، هنوز قدرت عرض اندام در ابعاد توده ای و سازمانیافته را نداشت. اما امروز یک سندیکای نیرومند کارگری و تنها نهاد دموکراتیک- کارگری در کشور شکل گرفته که فعالانه دست به دخالتگری زده، حتی به عضویت یک سازمان بین المللی نیز پذیرفته شده است. رژیم اسلامی همچنین در مقایسه با دور سابق اعتراضات دانشجویی، بیش از همیشه در گرداب بحرانهای داخلی و خارجی گرفتار شده و جز توسل به ایجاد ارعاب علنی، راه پس و پیش برای آن باقی نمانده است. مبارزات کنونی در دانشگاههای کشور، میتواند و باید به عقب نشاندن تهاجم رژیم و پیدایش تشکلهای مستقل و تماماً غیر مذهبی دانشجویی منجر شده، کار بزرگ کارگران مبارز شرکت واحد را تکمیل کند.
روز دوشنبه 1 خرداد، محوطه دانشگاه صنعتی امیرکبیر در تهران( پلی تکنیک)، صحنه اعتراض بزرگ دانشجویان علیه اقدامات سرکوبگرانه مسئولین این دانشگاه و دسته جات بسیجی گردید. این اعتراضات بدنبال ممنوعیت برگزاری انتخابات انجمن دانشجویان این مؤسسه رخ داد. دانشجویان طی روند معمول انجام انتخابات، با معرفی 3 گروه از داوطلبین، دوشنبه و سه شنبه( یکم و دوم خرداد) را روزهای برگزاری انتخابات تعیین نموده بودند. همچنین مسئولین دانشجویی برگزاری انتخابات، شجاعانه از نامزدی بسیجیان خارج از دانشگاه و یا عضو باندهای سرکوب ممانعت بعمل آورده، صلاحیت آنان را رد کرده بودند. بناگهان اطلاعیه بی نام و نشانی که تنها امضای هیئت نظارت دانشگاه را بر خود داشت، انتخابات را غیرقانونی و دسته جات بسیجی نیز بشیوه کودتا گرانه، با به راه انداختن یک تریبون عربده کشی، انجمن دانشجویان را منحله اعلام نمودند. این اقدام موجب واکنش سریع دانشجویان، انجام تحصن و مقابله بعضاً فیزیکی با بسیجیان سرکوبگر در محوطه دانشگاه گردید. شرایط دانشگاه امیرکبیر تا حدی رو به تشنج رفت که حضور رفسنجانی جنایتکار نیز، که سخنران یک نمایشگاه نظامی در دانشگاه امیرکبیر بود، لغو گردید. مأمورین رژیم طی چند روز اخیر دست به راه اندازی این نمایشگاه ارعاب زده، با انتقال سلاحهای سبک و نیمه سنگین، فضای دانشگاه را به یک پادگان نظامی تبدیل ساخته اند. هم اینک دانشجویان، محوطه دانشگاه را در اختیار خود گرفته، آن را موقتاً تعطیل اعلام نموده و شبانه گروهی از آنان برای جلوگیری از تسلط بسیجیان، به نگهبانی مشغول شده اند. دانشجویان این دانشگاه، مستقلاً دست به تشکیل کمیته منتخب دانشجویان، برای هدایت تحصن و راهپیماییهایی خود در درون دانشگاه زده اند. یکی از فعالین دانشجویی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر، عابد توانچه، در نتیجه تهاجم عناصر سرکوبگر، مجروح و بیهوش شده و به بیمارستان منتقل گردیده است.
روز 1 خرداد، دانشگاه تهران نیز به صحنه اعتراض دانشجویان مبدل گردید. بدنبال احضار 19 نفر از دانشجویان توسط نهادهای سرکوب دانشگاه( " کمیته انظباطی" )، بیش از 500 نفر از معترضین جهت لغو این تصمیم، در برابر ساختمان دانشکده فنی دست به تجمع زدند. دانشجویان سپس به راهپیمایی به سوی دفتر رئیس انتصابی دانشگاه اقدام نموده، علیرغم محبوس شدن در محوطه داخلی، در مقابل درب خیابان 16 آذر تجمع کرده، به دادن شعار علیه مسئولین دانشگاه و رژیم اسلامی پرداختند.
تحصن و اعتراضات دانشجویی دیگری نیز در چندین دانشگاه کشور از روز گذشته و امروز، آغاز گردیده است. در دانشگاه اهواز دانشجویان در اعتراض به تشدید سرکوب در محیط دانشگاه دست به یک تحصن زده، خواهان توقف اعمال محدودیتهای کنونی گردیده اند.
در روز 30 اردیبهشت، تحصنی 400 نفره در دانشگاه سیستان و بلوچستان در اعتراض به تشدید شرایط سرکوب در دانشگاهها برگزار گردید. دراین تجمع بزرگ، دانشجویان به اقدامات سرکوبگرانه مسئولین دانشگان در جلوگیری از فعالیتهای دانشجویان اعتراض کرده، طی قطعنامه ای خواهان خاتمه تعرض مداوم دسته جات وابسته به رژیم علیه خود گردیده اند.
در روزهای 13 و 14 اردیبهشت نیز دانشگاه صنعتی سهند تبریز به صحنه زد و خورد دانشجویان و دسته جات بسیجی، تبدیل گردید. عناصر سرکوبگر با همکاری مسئولین دانشگاه، مانع از برگزاری جشنواره دو روزه تشکلها و کانونهای دانشجویی شدند. پس از آن دانشجویان بعنوان یک اقدام اعتراضی، دست به تحصن و اعتصاب غذا تا تحقق بخشی از خواستهای خود زدند. همچنین طی چند روز گذشته، دانشگاههای کردستان، کرمانشاه و شبستر نیز صحنه اعتراضات دانشجویی گشته اند.
دور جدید برآمد جنبش دانشجویی، بر محور حفظ تشکلها و کانونهای سیاسی- فرهنگی، ممانعت از اخراج و محروم سازی از تحصیل، جلوگیری از برقراری آپارتاید جنسی و علیه اسلامیزه کردن هر چه بیشتر دانشگاهها، صورت میگیرد. این مبارزات در صورت پیدایش تشکلهای مستقل دانشجویی، نظیر سندیکای کارگران شرکت واحد، نه فقط بر شرایط تحصیل دانشجویان بلکه بر وضعیت عمومی جامعه بویژه، تأثیراتی جدی بر جای خواهد گذاشت. دانشجویان باید بتدریج به سوی تبدیل مبارزه روزمره، به رشته اصلی تحصیلی خود حرکت کنند. مبارزه روزمره و حرفه ای باید بخش اعظم انرژی نسل کنونی در دانشگاهها را بخود اختصاص داده، خلاء نابودی کامل نسل مبارز گذشته در نتیجه کشتارهای دسته جمعی را جبران سازد. عدم مقابله روزمره با سرکوب افسار گسیخته کنونی در دانشگاهها، در حالی که یک تشکل مستقل کارگری هم اینک شکل گرفته است، از دست دادن یک فرصت طلایی است.
*** *** ***
سرنگونی رژیم تروراسلامی - اعلام آزادیهای عمومی - فراخوان کنگره شوراها
- کنگره شوراها یک کنگره عمومی است که در لحظات سرنگونی رژیم اسلامی از نماینده گان شوراها، سندیکاها و اتحادیه ها، نهادها و ارگانهای صنفی و دموکراتیک همه اقشار و طبقات سهیم در سرنگونی رژیم اسلامی، تشکیل میگردد. این کنگره، از قدرت گیری مجاهدین و سلطنت طلبان بمثابه جریانات سرکوبگر ممانعت بعمل آورده، راه سوء استفاده از خلاء قدرت برای شروع کشمکشهای قومی، توسل به تخریب و انتقام جویی را سد نموده، خطوط کلی نظام سیاسی آتی را روشن ساخته، موعد انتخابات ارگانهای دائمی در کشور را معین میکند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
http://www.j-shoraii.blogspot.com/ http://www.kapital.blogfa.com/ damawand58@yahoo.com
اکبر تک دهقان، 2 خرداد 1384- 23 مه 2006
روز گذشته 1 خرداد، تبریز شاهد تظاهرات 100 هزار نفری مردم بجان آمده از سلطه رژیم تبهکار اسلامی بود؛ اما این هنوز شروع کار است. هنوز ارومیه و سایر شهرهای بزرگ آذربایجان اقدام اعتراضی خود را در سطح خارج از دانشگاه آغاز نکرده اند. برخورد چندش آور روزنامه سلطنتی- اسلامی " ایران " به مردم آذربایجان، نه فقط شامل تحقیر فاشیستی دهها میلیون نفر از شهروندان کشور بود، بلکه مهمتر از آن و با صراحت، راه سرکوب خشن صرفاً بدلیل صحبت به زبان دیگری را توصیه میکند. تظاهرات 100 نفری مردم و به آتش کشیدن مراکز سرکوب و غارت رژیم در تبریز، افسانه قدرقدرتی رژیم اسلامی در دور جدیدی تحکیم سلطه آن را به مصاف طلبید. اولین مقاومت بزرگ از سوی جنبش کارگری در ماه مه سال گذشته، سپس تظاهرات زنجیره ای و جنگ و گریز خیابانی در شهرهای کردستان در تابستان سال قبل، قصد مردم به مقابله محکم با رژیم ترور را آشکار ساخت. مبارزات کارگران شرکت واحد و اقدام به اعتصاب 8 بهمن کارگران مبارز این مؤسسه، علیرغم سرکوب آن، یک گام دیگر مقاومت توده ای علیه تثبیت شرایط جدید را بجلو راند. برگزاری چندین تجمع کارگری در خیابانها و قبل از همه از سوی کارگران شرکت واحد در اول ماه امسال نیز نشان داد، سرکوب بربرمنشانه اعتصاب 8 بهمن، اخراج 180 نفر و هنوز زندانی بودن منصور اسانلو، توده کارگران را مرعوب نساخته است.
اعتراضات وسیع دانشجویی و در این لحظه مردم آذربایجان همچنین، فضای کشور را آشکارا تحت تأثیر قرار داده است. اگر در سالهای گذشته این مبارزات به بخش محدودی از دانشجویان، آنهم عمدتاً در تهران متمرکز بود، هم اینک در چندین شهر کشور تحصن و اعتراضات دانشجویی جریان دارد. از این گذشته در سالهای قبل هنوز جریان ارتجاعی موسوم به اصلاح طلبان حکومتی بر فضای دانشگاهها مسلط و در تعیین سمت و سوی رویدادهای جنبش دانشجویی، نقش مهمی ایفا میکرد. در کنار آن در سالهای پیش، جنبش کارگری ایران پس از دهه ها رکود ناشی از سیاست ترور رژیم، هنوز قدرت عرض اندام در ابعاد توده ای و سازمانیافته را نداشت. اما امروز یک سندیکای نیرومند کارگری و تنها نهاد دموکراتیک- کارگری در کشور شکل گرفته که فعالانه دست به دخالتگری زده، حتی به عضویت یک سازمان بین المللی نیز پذیرفته شده است. رژیم اسلامی همچنین در مقایسه با دور سابق اعتراضات دانشجویی، بیش از همیشه در گرداب بحرانهای داخلی و خارجی گرفتار شده و جز توسل به ایجاد ارعاب علنی، راه پس و پیش برای آن باقی نمانده است. مبارزات کنونی در دانشگاههای کشور، میتواند و باید به عقب نشاندن تهاجم رژیم و پیدایش تشکلهای مستقل و تماماً غیر مذهبی دانشجویی منجر شده، کار بزرگ کارگران مبارز شرکت واحد را تکمیل کند.
روز دوشنبه 1 خرداد، محوطه دانشگاه صنعتی امیرکبیر در تهران( پلی تکنیک)، صحنه اعتراض بزرگ دانشجویان علیه اقدامات سرکوبگرانه مسئولین این دانشگاه و دسته جات بسیجی گردید. این اعتراضات بدنبال ممنوعیت برگزاری انتخابات انجمن دانشجویان این مؤسسه رخ داد. دانشجویان طی روند معمول انجام انتخابات، با معرفی 3 گروه از داوطلبین، دوشنبه و سه شنبه( یکم و دوم خرداد) را روزهای برگزاری انتخابات تعیین نموده بودند. همچنین مسئولین دانشجویی برگزاری انتخابات، شجاعانه از نامزدی بسیجیان خارج از دانشگاه و یا عضو باندهای سرکوب ممانعت بعمل آورده، صلاحیت آنان را رد کرده بودند. بناگهان اطلاعیه بی نام و نشانی که تنها امضای هیئت نظارت دانشگاه را بر خود داشت، انتخابات را غیرقانونی و دسته جات بسیجی نیز بشیوه کودتا گرانه، با به راه انداختن یک تریبون عربده کشی، انجمن دانشجویان را منحله اعلام نمودند. این اقدام موجب واکنش سریع دانشجویان، انجام تحصن و مقابله بعضاً فیزیکی با بسیجیان سرکوبگر در محوطه دانشگاه گردید. شرایط دانشگاه امیرکبیر تا حدی رو به تشنج رفت که حضور رفسنجانی جنایتکار نیز، که سخنران یک نمایشگاه نظامی در دانشگاه امیرکبیر بود، لغو گردید. مأمورین رژیم طی چند روز اخیر دست به راه اندازی این نمایشگاه ارعاب زده، با انتقال سلاحهای سبک و نیمه سنگین، فضای دانشگاه را به یک پادگان نظامی تبدیل ساخته اند. هم اینک دانشجویان، محوطه دانشگاه را در اختیار خود گرفته، آن را موقتاً تعطیل اعلام نموده و شبانه گروهی از آنان برای جلوگیری از تسلط بسیجیان، به نگهبانی مشغول شده اند. دانشجویان این دانشگاه، مستقلاً دست به تشکیل کمیته منتخب دانشجویان، برای هدایت تحصن و راهپیماییهایی خود در درون دانشگاه زده اند. یکی از فعالین دانشجویی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر، عابد توانچه، در نتیجه تهاجم عناصر سرکوبگر، مجروح و بیهوش شده و به بیمارستان منتقل گردیده است.
روز 1 خرداد، دانشگاه تهران نیز به صحنه اعتراض دانشجویان مبدل گردید. بدنبال احضار 19 نفر از دانشجویان توسط نهادهای سرکوب دانشگاه( " کمیته انظباطی" )، بیش از 500 نفر از معترضین جهت لغو این تصمیم، در برابر ساختمان دانشکده فنی دست به تجمع زدند. دانشجویان سپس به راهپیمایی به سوی دفتر رئیس انتصابی دانشگاه اقدام نموده، علیرغم محبوس شدن در محوطه داخلی، در مقابل درب خیابان 16 آذر تجمع کرده، به دادن شعار علیه مسئولین دانشگاه و رژیم اسلامی پرداختند.
تحصن و اعتراضات دانشجویی دیگری نیز در چندین دانشگاه کشور از روز گذشته و امروز، آغاز گردیده است. در دانشگاه اهواز دانشجویان در اعتراض به تشدید سرکوب در محیط دانشگاه دست به یک تحصن زده، خواهان توقف اعمال محدودیتهای کنونی گردیده اند.
در روز 30 اردیبهشت، تحصنی 400 نفره در دانشگاه سیستان و بلوچستان در اعتراض به تشدید شرایط سرکوب در دانشگاهها برگزار گردید. دراین تجمع بزرگ، دانشجویان به اقدامات سرکوبگرانه مسئولین دانشگان در جلوگیری از فعالیتهای دانشجویان اعتراض کرده، طی قطعنامه ای خواهان خاتمه تعرض مداوم دسته جات وابسته به رژیم علیه خود گردیده اند.
در روزهای 13 و 14 اردیبهشت نیز دانشگاه صنعتی سهند تبریز به صحنه زد و خورد دانشجویان و دسته جات بسیجی، تبدیل گردید. عناصر سرکوبگر با همکاری مسئولین دانشگاه، مانع از برگزاری جشنواره دو روزه تشکلها و کانونهای دانشجویی شدند. پس از آن دانشجویان بعنوان یک اقدام اعتراضی، دست به تحصن و اعتصاب غذا تا تحقق بخشی از خواستهای خود زدند. همچنین طی چند روز گذشته، دانشگاههای کردستان، کرمانشاه و شبستر نیز صحنه اعتراضات دانشجویی گشته اند.
دور جدید برآمد جنبش دانشجویی، بر محور حفظ تشکلها و کانونهای سیاسی- فرهنگی، ممانعت از اخراج و محروم سازی از تحصیل، جلوگیری از برقراری آپارتاید جنسی و علیه اسلامیزه کردن هر چه بیشتر دانشگاهها، صورت میگیرد. این مبارزات در صورت پیدایش تشکلهای مستقل دانشجویی، نظیر سندیکای کارگران شرکت واحد، نه فقط بر شرایط تحصیل دانشجویان بلکه بر وضعیت عمومی جامعه بویژه، تأثیراتی جدی بر جای خواهد گذاشت. دانشجویان باید بتدریج به سوی تبدیل مبارزه روزمره، به رشته اصلی تحصیلی خود حرکت کنند. مبارزه روزمره و حرفه ای باید بخش اعظم انرژی نسل کنونی در دانشگاهها را بخود اختصاص داده، خلاء نابودی کامل نسل مبارز گذشته در نتیجه کشتارهای دسته جمعی را جبران سازد. عدم مقابله روزمره با سرکوب افسار گسیخته کنونی در دانشگاهها، در حالی که یک تشکل مستقل کارگری هم اینک شکل گرفته است، از دست دادن یک فرصت طلایی است.
*** *** ***
سرنگونی رژیم تروراسلامی - اعلام آزادیهای عمومی - فراخوان کنگره شوراها
- کنگره شوراها یک کنگره عمومی است که در لحظات سرنگونی رژیم اسلامی از نماینده گان شوراها، سندیکاها و اتحادیه ها، نهادها و ارگانهای صنفی و دموکراتیک همه اقشار و طبقات سهیم در سرنگونی رژیم اسلامی، تشکیل میگردد. این کنگره، از قدرت گیری مجاهدین و سلطنت طلبان بمثابه جریانات سرکوبگر ممانعت بعمل آورده، راه سوء استفاده از خلاء قدرت برای شروع کشمکشهای قومی، توسل به تخریب و انتقام جویی را سد نموده، خطوط کلی نظام سیاسی آتی را روشن ساخته، موعد انتخابات ارگانهای دائمی در کشور را معین میکند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
http://www.j-shoraii.blogspot.com/ http://www.kapital.blogfa.com/ damawand58@yahoo.com
اکبر تک دهقان، 2 خرداد 1384- 23 مه 2006
