مبارزات کارگری در اول ماه مه امسال، نه فقط یک گام به پیش در مقایسه با سال قبل را به نمایش گذاشت، بلکه از تشدید اعتراضات عمومی در سطح گسترده تری نیز خبر داد. در فاصله ای کوتاه چندین حرکت اعتراضی در میان کارگران، دانشجویان و مدافعین حقوق شهروندی شکل گرفته، بعضاً هنوز ادامه دارند. رژیم اسلامی که با تعقیب سیاست تولید سلاح هسته ای و کسب فرصت جدیدی از غرب، به تسلط بیشتر بر شرایط داخلی امید بسته بود، هم اینک با مبارزه طلبی وسیع تر توده های مردم مواجه شده است. آنچه جنبشهای اعتراضی کنونی در کشور را مشخص میسازد، تهاجم افسار گسیخته رژیم از یکطرف و عکس العمل فوری مردم از سوی دیگر است. مبارزات هر دم شتاب یابنده کنونی و در رأس آن جنبش کارگری ایران، افسانه انتقال قدرت از بالای سر توده ها و تعیین سرنوشت مردم در پشت درهای بسته را بهم پیچید و به هیچ و پوچ مبدل ساخت.
سندیکای کارگران شرکت واحد بمناسبت اول ماه مه 1385، طی اطلاعیه ای برگزاری یک اقدام اعتراضی در مقابل ساختمان مرکزی این مؤسسه را اعلام کرده بود. هنوز 180 نفر از اخراج شده گان این شرکت به سر کار بازنگشته، رئیس هیت مدیره سندیکا منصور اسانلو نیز، از بهمن ماه سال گذشته در زندان است. کارگران مقاوم شرکت واحد در اطلاعیه خود به معضلات بزرگ مالی خانواده های کارگران اخراجی اشاره کرده، خواهان گسترش حمایتهای تاکنونی از مبارزات خود گردیدند. حضور کارگران شرکت واحد در یک اعتراض خیابانی، فضای مبارزات کارگری را در مسیر کسب و تثبیت حق تشکل مستقل کارگری، صراحت داد.
رژیم اسلامی در طول روزهای اول ماه مه همچنین، فعالین کارگری محکوم شده در سقز را از احکام صادره زندان، تبرئه ساخت. این تصمیم رژیم اسلامی، بعد از 2 سال اعتراضات لاینقطع کارگران صورت گرفت. کارگران سقز بدلیل اعلام برگزاری مراسم مستقل کارگری در اول ماه مه سال 1383 بازداشت گردیده، به زندانهایی از 2 تا 5 سال محکوم شده بودند.
مبارزات کارگران در اول ماه مه امسال، مبارزاتی سازمانیافته، از پیش برنامه ریزی شده، و با اشکالی از اقدامات تعرضی، حتی در مرکز سلطه یک رژیم ترور توأم بود. نه فقط چندین تجمع علنی، بزرگتر از سال گذشته و در خیابانها برگزار گردید، بلکه کارگرانی که مورد تهاجم دسته جات سرکوبگر قرار میگرفتند، آشکارا از خود دفاع نموده، بساده گی حاضر به عقب نشینی نبودند. رژیم اسلامی حتی ناچار شد، تحت شرایط قدرت گیری مداوم اعتراضات کارگری، بازداشت شده گان مراسمهای اول ماه مه امسال را بعد از چند روز، بدون سپردن وثیقه آزاد کند.
دیگر حقیقتی مسلم و انکارناپذیر است که جنبش کارگری ایران دوران شکوفایی برگشت ناپذیر خود را آغاز کرده و هیچ جناحی از اپوزیسیون بورژوایی قادر به یک رقابت سیاسی مؤثر با طبقه کارگر نیست. بورژوازی اپوزیسیون در داخل کشور هنوز قادر به سازماندهی هیچ شکلی از اقدامات علنی که نیرو بسیج کند، نگشته است؛ این در حالی است که این جریان ارتجاعی، ضد کمونیست و سرسپرده قدرتهای امپریالیستی، برای تبدیل شدن به یک قدرت جدی، ریاکارانه به جنبش دانشجویی آویزان شده بود. شواهد کنونی اما به همگان نشان میدهد، بخش پیشرو و فعال جنبش دانشجویی، راه خود را در همراهی با طبقه کارگر یافته است. عجیب نیست جناحهای متعددی از بورژوازی در داخل و خارج، آشکار و پنهان، به حمله هوایی ارتش آمریکا به تأسیسات هسته ای رژیم اسلامی چشم دوخته، با سرعت دست به ائتلافها و جبهه سازیهای ارتجاعی زده، و یا در داخل به تشدید و تحریک کشمکشهای " قومی" روی آورده اند.
در زیر، 3 سند از مبارزات کارگری و دانشجویی در اول ماه مه امسال، درج میگردد. در اینجا، جوهر سیاسی و ارتقاء یافته جنبش کارگری و بخش پیشرو جنبش دانشجویی در ایران، بوضوح قابل تشخیص است.
اکبر تک دهقان، 28 اردیبهشت 1385- 18 مای 2006
www.j-shoraii.blogspot.com
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
قطعنامه كميته پيگيري ايجاد تشكلهاي آزاد كارگري
به مناسبت اول ماه مه
روز اول ماه مه روزيست كه بردگان مزدي در سراسر جهان با برپايي اجتماعات و برگزاري تظاهرات، كيفر خواست خود را برعليه نظام سرمايه داري اعلام مي دارند. اين روز، روز اعتراض به فقر و سركوب ، نابرابري و تباهي انسان است. كارگران در اين روز به خيابانها مي آيند تا خواستار بر پايي دنيايي شايسته انسان شوند. مدتهاست كه به يمن رشد و تكامل توليد اجتماعي ، جامعه به جايي رسيده است كه طبعا" نبايستي اثري از فقر و فلاكت ، بيعدالتي ، گرسنگي وجنگ باقي مانده باشد.كارگران در اين روز اعلام مي كنند كه تنها را خلاصي از اين وضعيت محو نظام سرمايه داري است.و اين فقط از طريق اتحاد طبقاتي ممكن است. اول ماه مه در ايران نيز سالهاست ازسوي كارگران بعنوان سرآغازي دوباره به منظور تلاش براي باز نگري و جمع بندي از مبارزات خود و ارايه راهكارهاي تازه در آمده است.
امسال كارگران ايران مطالبات فوري و حداقلي خودرا تحت شرايط زندگي در ساختار سرمايه داري را به اين شرح اعلام مي دارند:
1- ايجاد تشكلهاي كارگري امر خود كارگران است و كارگران حق دارند بدون كسب اجازه و دخالت مقامات و نهادهاي دولتي، تشكلهاي مورد نظر خود را ايجاد نمايند. آزادي ايجاد تشكلهاي كارگري، انحلال شوراهاي اسلامي كار و رفع هر گونه ممنوعيتي از فعاليتهاي سنديكاي كارگران شركت واحد خواست فوري ما كارگران است.
2- بر پايي مجامع عمومي كارگري طي ساعات و در محيط كار با اختيار كامل خود كارگران بايستي به رسميت شناخته شود. و ما خواهان شركت و دخالت مستقيم نمايندگان كارگران در كليه تصميم گيريهاي مربوط به خود هستيم، نمايندگاني كه از طريق مجامع عمومي كارگري و با راي مستقيم كارگران انتخاب شده باشند.
3- ما اعتصاب را تحت هر شرايطي حق مسلم خود ميدانيم و خواهان آزادي اعتصاب و منع هر گونه دخالت پليسي ونظامي در اعتصابات و اعتراضات كارگري هستيم.
4- ما ضمن اعلام همبستگي با مبارزات كارگران شركت واحد خواهان آزادي فوري و بي قيد و شرط منصور اسا لو، منع تعقيب و رفع هر گونه اتهامي از كارگران شركت واحد، بازگشت به كار كارگران اخراجي و پرداخت خسارت به آنان و بر آورده كردن كليه خواسته هاي كارگران شركت واحد هستيم.
5- احكام صادره در باره پنج نفر از فعالين كارگري در شهر سقز بايستي فورا" لغو گشته و به هر گونه آزار و اذيت،بازداشت و ايجاد محدوديت براي كارگران و فعالين كارگري پايان داده شود.
6- ما كارگران سه جانبه گرائي را در اقليت قراردادن طبقه كارگردانسته وضمن خواست لغو فوري آن شركت نمايندگان واقعي كارگران در نشستهاي دوجانبه بين كارگران و كارفرمايان را خواهانيم.
7- در شرايط حاضر و با توجه به خط فقر و ميزان تورم موجود در جامعه ما خواهان افزايش حداقل دستمزدها تا سطح پانصد هزار تومان و پرداخت بيمه بيكاري بر اساس سقف حداقل دستمزدها هستيم.
8- دستمزدهاي معوقه بايد فورا" پرداخت شده و عدم پرداخت به موقع دستمزدها جرم تلقي شود.
9- ما خواهان بر چيده شدن قراردادهاي موقت كارواستخدام رسمي كارگران ازطريق انعقاد پيمانهاي جمعي هستيم.
10- ما خواهان برقراري و تامين رايگان بيمه هاي اجتماعي براي همه افراد جامعه و افزايش مستمري بازنشستگان و از كار افتادگان جهت برقراري يك زندگي انساني و شرافتمندانه هستيم.
11- هيچ كودكي نبايد كار كند. جاي كودكان كارخانه ، كارگاه و خيابان نيست. بلكه جایگاه واقعی آنها کلاس درس و بازي است. ما خواستار به رسميت شناخته شدن شخصيت مستقل و قانوني براي تمامي كودكان بوده در عين حال خواهان يك زندگي انساني، تحصيل اجباري و رايگان مطابق با استانداردهاي امروزي، جدا از موقعيت اقتصادي خانواده، جنسيت، نژاد، مليت، مذهب ، زبان و محل تولد براي آنان هستیم
12- برابري انسانها خواست ما كارگران است . ما خواهان بر چيده شدن هر نوع تبعيض جنسي بر عليه زنان و برابري كامل زنان و مردان در تمامي عرصه هاي زندگي اعم از اقتصادي، اجتماعي، سياسي و فرهنگي هستيم.
13- از مبارزات بر حق معلمان، پرستاران، دانشجويان و دانش آموزان حمايت و دفاع مي كنيم و خواهان آزادي و نشربدون قيد و شرط ، انديشه و بيان هستيم.
14- هرنوع سياست جنگ افروزانه را توسط هر دولتي كه باشد به شدت محكوم مي كنيم . ما كارگران جنگ نمي خواهيم- قربانيان اصلي جنگ كارگران ،زحمتكشان و سربازان مي باشند- ما صلح، شادي، برابري، رفاه و نان مي خواهيم . ما ازكارگران سراسر جهان مي خواهيم با آمدن به خيابانها بطور فعال خواستار دنيايي عاري از جنگ و خونريزي باشند.
15- روز اول ماه مه بايد تعطيل و در تقويم رسمي كشور گنجانده شود. بر گزاري مراسم اين روز حق مسلم كارگران است و بايستي هر گونه ممنوعيت و يا محدوديت در برگزاري آن بر چيده شود.
16- ما ضمن تبريك گفتن پيروزي كارگران فرانسه در لغو قراردادهاي موقت اعلام مي داريم دستاورد آنان پيروزي همه كارگران جهان در مبارزه با قرار داد موقت بوده و ما نيز خواهان لغو قرار دادهاي موقت هستيم.
17- ما ضمن قدر داني از همه حمايت هاي بين المللي از مبارزات كارگران در ايران، خواهان ادامه اين حمايت ها بوده و بيش از هر زمان ديگري بر همبستگي بين المللي كارگران براي رهايي از مشقات نظام سرمايه داري تاكيد مي كنيم.
ما همه كارگران را به برگزاري مراسم اول ماه مه و حمايت متحدانه از اين قطعنامه فرا مي خوانيم.
يازدهم ارديبهشت 1385
كميته پيگيري ايجاد تشكلهاي آزاد كارگري
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
قطعنامه مراسم اول ماه مه، روز جهانی کارگر در سنندج
مراسم اول ماه مه و ياد جانباختگان مبارزه با سرمايه داری را در اوضاع و احوالی برگزار می کنيم که جايگزينی کارگران قراردادی و پيمانی به جای کارگران رسمی، عدم امنيت شغلی ما را شدت بخشيده است. به علت پايين بودن سطح دستمزدها وادار به اضافه کاری و چند شغل بودن شده ايم. اخراج کارگران را هر روزه مشاهده می کنيم. فقر و بيکار گريبانمان را گرفته است. فحشا و ستم بر زنان و کودکان افزايش يافته است. کارگران معترض اخراج و يا روانه زندان می شوند ... خلاصه اينکه تمام درد و رنج های ناشی از نظام سرمايه داری وسعت بی سابقه ای يافته است.
تمامی اين شرايط غير انسانی در ساير کشورهای سرمايه داری نيز رواج و شدت گرفته است. مبارزات اخير کارگران فرانسوی عليه سرمايه و حکومت سرمايه داری فرانسه که به امنيت شغلی کارگران هجوم آورده اند و به موازات اعتصاب، اخراج و دستگيری کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران نشان داد که آسمان سرمايه داری همه جا به يک رنگ است.
همچنين اول ماه مه فرصت ديگری است تا ضمن همبستگی با همه کارگران جهان اعلام کنيم که اگر همه توليدات حاصل رنج ودست ماست چرا ما خود نبايد از بهره مندترين انسانها باشيم؟
کارگران
اتحاد و همبستگی و دخالتگری سراسری امری مبرم و ضروری است. برای از ميان برداشتن نظام سرمايه داری متشکل شويم. ما رهايی طبقه کارگر را در گرو الغای اين نظام ميدانيم و کارگران را به مبارزه برای تحقق اين هدف فرا می خوانيم در عين حال ما تحقق اين هدف را مستلزم پيشروی در عرصه مطالبات جاری کارگران می دانيم و اين مطالبات را به شرح زير اعلام می داريم:
۱- دولت جمهوری اسلامی موظف است برگزاری علنی، آزادانه و بدون مجوز روز اول ماه مه را به رسميت بشناسد و امنيت فعالان کارگری را برای برگزاری اين روز تضمين کند.
۲- قراردادهای موقت کار تعرض به پايه ای ترين حقوق کارگری و به شدت ضد انسانيست، اين ماده بايد فورأ لغو و کليه قراردادهای موقت و سفيد امضاء به استخدام رسمی همراه با بيمه و مزايا تبديل شود.
۳- دستمزد معوقه کارگران همراه با خسارت آن بايد يک جا و فوری پرداخت گردد.
۴- دستمزد کارگران به نسبت تورم افزايش يافته و کفاف کامل زندگی انسانی و مرفه يک خانواده ۵ نفره را بدهد، تنها مرجع صلاحيت دار برای تعيين افزايش دستمزد نمايندگان واقعی کارگران و منتخب مجامع عمومی آنهاست.
۵- تعديل نيرو و اخراج کاگران به هر بهانه ای محکوم و کارگران اخراجی بايد فورا" به محل کار خود باز گردانده شوند.
۶- پرداخت بيمه بيکاری کافی برای کليه افراد بالای ۱۸ سال.
۷- قانون کار بايد به نيرو تشکلهای کارگری و توسط نمايندگان منتخب کارگران تعيين و تدوين گردد.
۸- ما خواهان کاهش شدت کار و کاهش ساعات کار و افزايش ظريب ايمنی کار در محيط های کار و دور روز تعطيلی متوالی در هفته هستيم.
۹- اعتراض و اعتصاب حق ماست. ما حق خود می دانيم در مقابل پايمال شدن حقوق صنفي و اجتماعی خود دست به اعتصاب بزنيم و حقوق و مزايای دوران اعتصاب بايد پرداخت گردد.
۱۰- آزادی بی قيد و شرط تشکل ، عقيده ، بيان و مطبوعات حق همه ماست. کارگران بايد بتوانند تشکلهای آزاد کارگری و سراسری خود را تشکيل دهند.
۱۱- بر پايی مجامع عمومی کارگری در ساعات و محيط کار بايد به رسميت شناخته شود.
۱۲- تعقيب آزار و دستگيری فعالين کارگری و مدافعين حقوق و آزاديهای مدنی و اجتماعی به هر بهانه ای محکوم است.
۱۳- کار کودکان ممنوع و جرم تلقی شود. برخورداری کودکان از محيطی امن و سر شار از شادی و نشاط و امکانات آموزشی بهداشتی و رفاهی حق کودکان است.
۱۴- ما از مبارزه ساير بخشهای کارگری همچون معلمان و پرستاران و نيز جنبشهای زنان و دانشجويان عليه استثمار و بردگی حمايت ميکنيم.
۱۵- ما خواهان برابری کامل حقوق زن و مرد و لغو آپارتايد جنسی و تمام قوانين ضد زن هستيم.
۱۶- ما هرگونه اخراج و استثمار کارگران را تحت نام مهاجر و خارجی محکوم ميکنيم.
۱۷- ما جنگ افروزی و تحريم اقتصادی که زمينه استثمار و سرکوب هر چه بيشتر طبقه کارگر را مهيا ميسازد را محکوم می کنيم و خواهان دنيای عاری از جنگ هستيم.
۱۸- ما دستگيری و محاکمه فعالان کارگری سقز را محکوم ميکنيم و خواهان لغو احکام صادره عليه آنان هستيم.
۱۹- منصور اسانلو عضو هيئت مديره سنديکای شرکت واحد بايد فوری و بی قيد و شرط آزاد شود سنديکای شرکت واحد به رسميت شناخته شده و خواسته هايشان به اجرا درآيد.
کميته برگزاری اول ماه مه ۲۰۰۶ سنندج
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بیانیه دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد به مناسبت روز جهانی کارگر
طبقه کارگر ایران در برهه اخیر در جدالی سرنوشت‌ساز قرار گرفته است: جدالی بر سر تعیین سرنوشت سیاسی و اقتصادی خویش و کل جامعه در مقابل دخالت‌های داخلی و خارجی. از یک سو او در برابر کارشکنی‌های دولت در مقابل تاسیس تشکلها و سندیکاهای کارگری و تحدید اساسی‌ترین آزادی‌ها قرار گرفته و در سوی دیگر تهدیدات امپریالیستی امریکا در مقابل جمهوری اسلامی، وی را با خطر سلب حق تعیین سرنوشت خویش مواجه ساخته است.
طبقه کارگر می‌داند که جنگ احتمالی امریکا علیه جمهوری اسلامی بر سر منافع او و دموکراسی نیست. امریکا خواهان جایگزینی قدرت حاکمه با طبقه‌ای است که منافع امریکا را در خاورمیانه در مقابل رقبای اقتصادی او نظیر چین و اروپا تامین کند.
وضعیت نابسامان اقتصادی ایران و فقر گسترده اجتماعی تنها عامل موفقیت دولت جدید در رسیدن به قدرت است و این خود بیانگر قدرت نهان توده ایران برای گرفتن خواسته‌ها و حقوق خویش است. خواسته‌هایی که ابتدایی‌ترین آنها در دولت به اصطلاح عدالت‌گستر به وقیحانه‌ترین وضعی سرکوب گشت: سندیکای اتوبوسرانی تهران. آگاهی طبقاتی از وضعیت خویشتن و اتحاد و سازماندهی مجدد کارگران، تتها راه گذار از وضعیت تلخ امروز است..ما کارگران ایران، خواستار حقوق خویش هستیم:
١- آزادی بی قید و شرط بیان و تشکلهای کارگری.
٢- آزادی رهبران کارگری و به ویژه منصور اسانلو، دبیر سندیکای اتوبوسرانی تهران.
٣- هرگونه طرح حمله هیات حاکمه امریکا به ایران را محکوم می‌کنیم. طبقه کارگر خود باید سرنوشت خویش را تعییین کند.
٤- خواهان لغو قراردادهای موقت و استخدام دائم تمامی کارگران هستیم.
٥- تامین بهداشت، مسکن و تحصیلات رایگان برای کارگران.
٦- در حالی دولت حداقل دستمزد کارگران را 200 هزار تومان اعلام کرده است که نه تنها این مقدار حقوق سبب استمرار زندگی کارگران در زیر خط فقر می‌شود، بلکه حتی همین مقدار اندک نیز به دلیل فقدان نهادهای مستقل کارگری به کارگران پرداخت نمی‌شود.. ما مخالفت خود را با چنین وضعیتی که تنها به گسترده‌تر شدن فقر طبقه کارگر منجر می‌شود، اعلام می‌کنیم.
٧- وضعیت قراردادهای موقت کارکنان دانشگاه فردوسی مشهد که منجر به تعویق پرداخت حقوق آنان شده را محکوم کرده و خواهان استخدام همه کارکنان دانشگاه و تضمین پرداخت دستمزدهای آنان هستیم.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سندیکای کارگران شرکت واحد بمناسبت اول ماه مه 1385، طی اطلاعیه ای برگزاری یک اقدام اعتراضی در مقابل ساختمان مرکزی این مؤسسه را اعلام کرده بود. هنوز 180 نفر از اخراج شده گان این شرکت به سر کار بازنگشته، رئیس هیت مدیره سندیکا منصور اسانلو نیز، از بهمن ماه سال گذشته در زندان است. کارگران مقاوم شرکت واحد در اطلاعیه خود به معضلات بزرگ مالی خانواده های کارگران اخراجی اشاره کرده، خواهان گسترش حمایتهای تاکنونی از مبارزات خود گردیدند. حضور کارگران شرکت واحد در یک اعتراض خیابانی، فضای مبارزات کارگری را در مسیر کسب و تثبیت حق تشکل مستقل کارگری، صراحت داد.
رژیم اسلامی در طول روزهای اول ماه مه همچنین، فعالین کارگری محکوم شده در سقز را از احکام صادره زندان، تبرئه ساخت. این تصمیم رژیم اسلامی، بعد از 2 سال اعتراضات لاینقطع کارگران صورت گرفت. کارگران سقز بدلیل اعلام برگزاری مراسم مستقل کارگری در اول ماه مه سال 1383 بازداشت گردیده، به زندانهایی از 2 تا 5 سال محکوم شده بودند.
مبارزات کارگران در اول ماه مه امسال، مبارزاتی سازمانیافته، از پیش برنامه ریزی شده، و با اشکالی از اقدامات تعرضی، حتی در مرکز سلطه یک رژیم ترور توأم بود. نه فقط چندین تجمع علنی، بزرگتر از سال گذشته و در خیابانها برگزار گردید، بلکه کارگرانی که مورد تهاجم دسته جات سرکوبگر قرار میگرفتند، آشکارا از خود دفاع نموده، بساده گی حاضر به عقب نشینی نبودند. رژیم اسلامی حتی ناچار شد، تحت شرایط قدرت گیری مداوم اعتراضات کارگری، بازداشت شده گان مراسمهای اول ماه مه امسال را بعد از چند روز، بدون سپردن وثیقه آزاد کند.
دیگر حقیقتی مسلم و انکارناپذیر است که جنبش کارگری ایران دوران شکوفایی برگشت ناپذیر خود را آغاز کرده و هیچ جناحی از اپوزیسیون بورژوایی قادر به یک رقابت سیاسی مؤثر با طبقه کارگر نیست. بورژوازی اپوزیسیون در داخل کشور هنوز قادر به سازماندهی هیچ شکلی از اقدامات علنی که نیرو بسیج کند، نگشته است؛ این در حالی است که این جریان ارتجاعی، ضد کمونیست و سرسپرده قدرتهای امپریالیستی، برای تبدیل شدن به یک قدرت جدی، ریاکارانه به جنبش دانشجویی آویزان شده بود. شواهد کنونی اما به همگان نشان میدهد، بخش پیشرو و فعال جنبش دانشجویی، راه خود را در همراهی با طبقه کارگر یافته است. عجیب نیست جناحهای متعددی از بورژوازی در داخل و خارج، آشکار و پنهان، به حمله هوایی ارتش آمریکا به تأسیسات هسته ای رژیم اسلامی چشم دوخته، با سرعت دست به ائتلافها و جبهه سازیهای ارتجاعی زده، و یا در داخل به تشدید و تحریک کشمکشهای " قومی" روی آورده اند.
در زیر، 3 سند از مبارزات کارگری و دانشجویی در اول ماه مه امسال، درج میگردد. در اینجا، جوهر سیاسی و ارتقاء یافته جنبش کارگری و بخش پیشرو جنبش دانشجویی در ایران، بوضوح قابل تشخیص است.
اکبر تک دهقان، 28 اردیبهشت 1385- 18 مای 2006
www.j-shoraii.blogspot.com
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
قطعنامه كميته پيگيري ايجاد تشكلهاي آزاد كارگري
به مناسبت اول ماه مه
روز اول ماه مه روزيست كه بردگان مزدي در سراسر جهان با برپايي اجتماعات و برگزاري تظاهرات، كيفر خواست خود را برعليه نظام سرمايه داري اعلام مي دارند. اين روز، روز اعتراض به فقر و سركوب ، نابرابري و تباهي انسان است. كارگران در اين روز به خيابانها مي آيند تا خواستار بر پايي دنيايي شايسته انسان شوند. مدتهاست كه به يمن رشد و تكامل توليد اجتماعي ، جامعه به جايي رسيده است كه طبعا" نبايستي اثري از فقر و فلاكت ، بيعدالتي ، گرسنگي وجنگ باقي مانده باشد.كارگران در اين روز اعلام مي كنند كه تنها را خلاصي از اين وضعيت محو نظام سرمايه داري است.و اين فقط از طريق اتحاد طبقاتي ممكن است. اول ماه مه در ايران نيز سالهاست ازسوي كارگران بعنوان سرآغازي دوباره به منظور تلاش براي باز نگري و جمع بندي از مبارزات خود و ارايه راهكارهاي تازه در آمده است.
امسال كارگران ايران مطالبات فوري و حداقلي خودرا تحت شرايط زندگي در ساختار سرمايه داري را به اين شرح اعلام مي دارند:
1- ايجاد تشكلهاي كارگري امر خود كارگران است و كارگران حق دارند بدون كسب اجازه و دخالت مقامات و نهادهاي دولتي، تشكلهاي مورد نظر خود را ايجاد نمايند. آزادي ايجاد تشكلهاي كارگري، انحلال شوراهاي اسلامي كار و رفع هر گونه ممنوعيتي از فعاليتهاي سنديكاي كارگران شركت واحد خواست فوري ما كارگران است.
2- بر پايي مجامع عمومي كارگري طي ساعات و در محيط كار با اختيار كامل خود كارگران بايستي به رسميت شناخته شود. و ما خواهان شركت و دخالت مستقيم نمايندگان كارگران در كليه تصميم گيريهاي مربوط به خود هستيم، نمايندگاني كه از طريق مجامع عمومي كارگري و با راي مستقيم كارگران انتخاب شده باشند.
3- ما اعتصاب را تحت هر شرايطي حق مسلم خود ميدانيم و خواهان آزادي اعتصاب و منع هر گونه دخالت پليسي ونظامي در اعتصابات و اعتراضات كارگري هستيم.
4- ما ضمن اعلام همبستگي با مبارزات كارگران شركت واحد خواهان آزادي فوري و بي قيد و شرط منصور اسا لو، منع تعقيب و رفع هر گونه اتهامي از كارگران شركت واحد، بازگشت به كار كارگران اخراجي و پرداخت خسارت به آنان و بر آورده كردن كليه خواسته هاي كارگران شركت واحد هستيم.
5- احكام صادره در باره پنج نفر از فعالين كارگري در شهر سقز بايستي فورا" لغو گشته و به هر گونه آزار و اذيت،بازداشت و ايجاد محدوديت براي كارگران و فعالين كارگري پايان داده شود.
6- ما كارگران سه جانبه گرائي را در اقليت قراردادن طبقه كارگردانسته وضمن خواست لغو فوري آن شركت نمايندگان واقعي كارگران در نشستهاي دوجانبه بين كارگران و كارفرمايان را خواهانيم.
7- در شرايط حاضر و با توجه به خط فقر و ميزان تورم موجود در جامعه ما خواهان افزايش حداقل دستمزدها تا سطح پانصد هزار تومان و پرداخت بيمه بيكاري بر اساس سقف حداقل دستمزدها هستيم.
8- دستمزدهاي معوقه بايد فورا" پرداخت شده و عدم پرداخت به موقع دستمزدها جرم تلقي شود.
9- ما خواهان بر چيده شدن قراردادهاي موقت كارواستخدام رسمي كارگران ازطريق انعقاد پيمانهاي جمعي هستيم.
10- ما خواهان برقراري و تامين رايگان بيمه هاي اجتماعي براي همه افراد جامعه و افزايش مستمري بازنشستگان و از كار افتادگان جهت برقراري يك زندگي انساني و شرافتمندانه هستيم.
11- هيچ كودكي نبايد كار كند. جاي كودكان كارخانه ، كارگاه و خيابان نيست. بلكه جایگاه واقعی آنها کلاس درس و بازي است. ما خواستار به رسميت شناخته شدن شخصيت مستقل و قانوني براي تمامي كودكان بوده در عين حال خواهان يك زندگي انساني، تحصيل اجباري و رايگان مطابق با استانداردهاي امروزي، جدا از موقعيت اقتصادي خانواده، جنسيت، نژاد، مليت، مذهب ، زبان و محل تولد براي آنان هستیم
12- برابري انسانها خواست ما كارگران است . ما خواهان بر چيده شدن هر نوع تبعيض جنسي بر عليه زنان و برابري كامل زنان و مردان در تمامي عرصه هاي زندگي اعم از اقتصادي، اجتماعي، سياسي و فرهنگي هستيم.
13- از مبارزات بر حق معلمان، پرستاران، دانشجويان و دانش آموزان حمايت و دفاع مي كنيم و خواهان آزادي و نشربدون قيد و شرط ، انديشه و بيان هستيم.
14- هرنوع سياست جنگ افروزانه را توسط هر دولتي كه باشد به شدت محكوم مي كنيم . ما كارگران جنگ نمي خواهيم- قربانيان اصلي جنگ كارگران ،زحمتكشان و سربازان مي باشند- ما صلح، شادي، برابري، رفاه و نان مي خواهيم . ما ازكارگران سراسر جهان مي خواهيم با آمدن به خيابانها بطور فعال خواستار دنيايي عاري از جنگ و خونريزي باشند.
15- روز اول ماه مه بايد تعطيل و در تقويم رسمي كشور گنجانده شود. بر گزاري مراسم اين روز حق مسلم كارگران است و بايستي هر گونه ممنوعيت و يا محدوديت در برگزاري آن بر چيده شود.
16- ما ضمن تبريك گفتن پيروزي كارگران فرانسه در لغو قراردادهاي موقت اعلام مي داريم دستاورد آنان پيروزي همه كارگران جهان در مبارزه با قرار داد موقت بوده و ما نيز خواهان لغو قرار دادهاي موقت هستيم.
17- ما ضمن قدر داني از همه حمايت هاي بين المللي از مبارزات كارگران در ايران، خواهان ادامه اين حمايت ها بوده و بيش از هر زمان ديگري بر همبستگي بين المللي كارگران براي رهايي از مشقات نظام سرمايه داري تاكيد مي كنيم.
ما همه كارگران را به برگزاري مراسم اول ماه مه و حمايت متحدانه از اين قطعنامه فرا مي خوانيم.
يازدهم ارديبهشت 1385
كميته پيگيري ايجاد تشكلهاي آزاد كارگري
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
قطعنامه مراسم اول ماه مه، روز جهانی کارگر در سنندج
مراسم اول ماه مه و ياد جانباختگان مبارزه با سرمايه داری را در اوضاع و احوالی برگزار می کنيم که جايگزينی کارگران قراردادی و پيمانی به جای کارگران رسمی، عدم امنيت شغلی ما را شدت بخشيده است. به علت پايين بودن سطح دستمزدها وادار به اضافه کاری و چند شغل بودن شده ايم. اخراج کارگران را هر روزه مشاهده می کنيم. فقر و بيکار گريبانمان را گرفته است. فحشا و ستم بر زنان و کودکان افزايش يافته است. کارگران معترض اخراج و يا روانه زندان می شوند ... خلاصه اينکه تمام درد و رنج های ناشی از نظام سرمايه داری وسعت بی سابقه ای يافته است.
تمامی اين شرايط غير انسانی در ساير کشورهای سرمايه داری نيز رواج و شدت گرفته است. مبارزات اخير کارگران فرانسوی عليه سرمايه و حکومت سرمايه داری فرانسه که به امنيت شغلی کارگران هجوم آورده اند و به موازات اعتصاب، اخراج و دستگيری کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران نشان داد که آسمان سرمايه داری همه جا به يک رنگ است.
همچنين اول ماه مه فرصت ديگری است تا ضمن همبستگی با همه کارگران جهان اعلام کنيم که اگر همه توليدات حاصل رنج ودست ماست چرا ما خود نبايد از بهره مندترين انسانها باشيم؟
کارگران
اتحاد و همبستگی و دخالتگری سراسری امری مبرم و ضروری است. برای از ميان برداشتن نظام سرمايه داری متشکل شويم. ما رهايی طبقه کارگر را در گرو الغای اين نظام ميدانيم و کارگران را به مبارزه برای تحقق اين هدف فرا می خوانيم در عين حال ما تحقق اين هدف را مستلزم پيشروی در عرصه مطالبات جاری کارگران می دانيم و اين مطالبات را به شرح زير اعلام می داريم:
۱- دولت جمهوری اسلامی موظف است برگزاری علنی، آزادانه و بدون مجوز روز اول ماه مه را به رسميت بشناسد و امنيت فعالان کارگری را برای برگزاری اين روز تضمين کند.
۲- قراردادهای موقت کار تعرض به پايه ای ترين حقوق کارگری و به شدت ضد انسانيست، اين ماده بايد فورأ لغو و کليه قراردادهای موقت و سفيد امضاء به استخدام رسمی همراه با بيمه و مزايا تبديل شود.
۳- دستمزد معوقه کارگران همراه با خسارت آن بايد يک جا و فوری پرداخت گردد.
۴- دستمزد کارگران به نسبت تورم افزايش يافته و کفاف کامل زندگی انسانی و مرفه يک خانواده ۵ نفره را بدهد، تنها مرجع صلاحيت دار برای تعيين افزايش دستمزد نمايندگان واقعی کارگران و منتخب مجامع عمومی آنهاست.
۵- تعديل نيرو و اخراج کاگران به هر بهانه ای محکوم و کارگران اخراجی بايد فورا" به محل کار خود باز گردانده شوند.
۶- پرداخت بيمه بيکاری کافی برای کليه افراد بالای ۱۸ سال.
۷- قانون کار بايد به نيرو تشکلهای کارگری و توسط نمايندگان منتخب کارگران تعيين و تدوين گردد.
۸- ما خواهان کاهش شدت کار و کاهش ساعات کار و افزايش ظريب ايمنی کار در محيط های کار و دور روز تعطيلی متوالی در هفته هستيم.
۹- اعتراض و اعتصاب حق ماست. ما حق خود می دانيم در مقابل پايمال شدن حقوق صنفي و اجتماعی خود دست به اعتصاب بزنيم و حقوق و مزايای دوران اعتصاب بايد پرداخت گردد.
۱۰- آزادی بی قيد و شرط تشکل ، عقيده ، بيان و مطبوعات حق همه ماست. کارگران بايد بتوانند تشکلهای آزاد کارگری و سراسری خود را تشکيل دهند.
۱۱- بر پايی مجامع عمومی کارگری در ساعات و محيط کار بايد به رسميت شناخته شود.
۱۲- تعقيب آزار و دستگيری فعالين کارگری و مدافعين حقوق و آزاديهای مدنی و اجتماعی به هر بهانه ای محکوم است.
۱۳- کار کودکان ممنوع و جرم تلقی شود. برخورداری کودکان از محيطی امن و سر شار از شادی و نشاط و امکانات آموزشی بهداشتی و رفاهی حق کودکان است.
۱۴- ما از مبارزه ساير بخشهای کارگری همچون معلمان و پرستاران و نيز جنبشهای زنان و دانشجويان عليه استثمار و بردگی حمايت ميکنيم.
۱۵- ما خواهان برابری کامل حقوق زن و مرد و لغو آپارتايد جنسی و تمام قوانين ضد زن هستيم.
۱۶- ما هرگونه اخراج و استثمار کارگران را تحت نام مهاجر و خارجی محکوم ميکنيم.
۱۷- ما جنگ افروزی و تحريم اقتصادی که زمينه استثمار و سرکوب هر چه بيشتر طبقه کارگر را مهيا ميسازد را محکوم می کنيم و خواهان دنيای عاری از جنگ هستيم.
۱۸- ما دستگيری و محاکمه فعالان کارگری سقز را محکوم ميکنيم و خواهان لغو احکام صادره عليه آنان هستيم.
۱۹- منصور اسانلو عضو هيئت مديره سنديکای شرکت واحد بايد فوری و بی قيد و شرط آزاد شود سنديکای شرکت واحد به رسميت شناخته شده و خواسته هايشان به اجرا درآيد.
کميته برگزاری اول ماه مه ۲۰۰۶ سنندج
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بیانیه دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد به مناسبت روز جهانی کارگر
طبقه کارگر ایران در برهه اخیر در جدالی سرنوشت‌ساز قرار گرفته است: جدالی بر سر تعیین سرنوشت سیاسی و اقتصادی خویش و کل جامعه در مقابل دخالت‌های داخلی و خارجی. از یک سو او در برابر کارشکنی‌های دولت در مقابل تاسیس تشکلها و سندیکاهای کارگری و تحدید اساسی‌ترین آزادی‌ها قرار گرفته و در سوی دیگر تهدیدات امپریالیستی امریکا در مقابل جمهوری اسلامی، وی را با خطر سلب حق تعیین سرنوشت خویش مواجه ساخته است.
طبقه کارگر می‌داند که جنگ احتمالی امریکا علیه جمهوری اسلامی بر سر منافع او و دموکراسی نیست. امریکا خواهان جایگزینی قدرت حاکمه با طبقه‌ای است که منافع امریکا را در خاورمیانه در مقابل رقبای اقتصادی او نظیر چین و اروپا تامین کند.
وضعیت نابسامان اقتصادی ایران و فقر گسترده اجتماعی تنها عامل موفقیت دولت جدید در رسیدن به قدرت است و این خود بیانگر قدرت نهان توده ایران برای گرفتن خواسته‌ها و حقوق خویش است. خواسته‌هایی که ابتدایی‌ترین آنها در دولت به اصطلاح عدالت‌گستر به وقیحانه‌ترین وضعی سرکوب گشت: سندیکای اتوبوسرانی تهران. آگاهی طبقاتی از وضعیت خویشتن و اتحاد و سازماندهی مجدد کارگران، تتها راه گذار از وضعیت تلخ امروز است..ما کارگران ایران، خواستار حقوق خویش هستیم:
١- آزادی بی قید و شرط بیان و تشکلهای کارگری.
٢- آزادی رهبران کارگری و به ویژه منصور اسانلو، دبیر سندیکای اتوبوسرانی تهران.
٣- هرگونه طرح حمله هیات حاکمه امریکا به ایران را محکوم می‌کنیم. طبقه کارگر خود باید سرنوشت خویش را تعییین کند.
٤- خواهان لغو قراردادهای موقت و استخدام دائم تمامی کارگران هستیم.
٥- تامین بهداشت، مسکن و تحصیلات رایگان برای کارگران.
٦- در حالی دولت حداقل دستمزد کارگران را 200 هزار تومان اعلام کرده است که نه تنها این مقدار حقوق سبب استمرار زندگی کارگران در زیر خط فقر می‌شود، بلکه حتی همین مقدار اندک نیز به دلیل فقدان نهادهای مستقل کارگری به کارگران پرداخت نمی‌شود.. ما مخالفت خود را با چنین وضعیتی که تنها به گسترده‌تر شدن فقر طبقه کارگر منجر می‌شود، اعلام می‌کنیم.
٧- وضعیت قراردادهای موقت کارکنان دانشگاه فردوسی مشهد که منجر به تعویق پرداخت حقوق آنان شده را محکوم کرده و خواهان استخدام همه کارکنان دانشگاه و تضمین پرداخت دستمزدهای آنان هستیم.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
