در مراسم اول ماه مه امسال در تبریز، که ارگان شبه فاشیستی موسوم به خانۀ کارگر تلاش نمود تا بر آن مسلط شود، کارگران با جلوگیری از تصویب قطعنامۀ مدافعین رژیم ، قطعنامۀ خواستهای خود را در میان جمعیت شرکت کننده درمراسم روز کارگر توزیع نمودند. کارگران تبریز در این قطعنامه، خواستار تعیین دستمزد ها متناسب با نرخ واقعی تورم و گرانی شده، خواهان به رسمیت شناختن حق تشکل، حق اعتصاب و لغو فوری قرارداد های موقت کار گردیده اند. کارگران تبریز همچنین خواست بیمۀ درمانی، حقوق بیکاری معادل نرخ واقعی تورم وگرانی را مطرح نموده و خواستار تعطیلی رسمی روز کارگر ، داشتن امکان آموزش و مسکن گردیده و بر علیه عوامل رژیم در مراسم شعار دادند
در تهران نیز چندین مراسم جشن از سوی گروههای مستقل کارگری برگزار شد. در مراسمی که به دعوت کمیتۀ پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری در یک سالن در مرکز شهر بر پا شد، شرکت کننده گان در سالن به پا خا سته ودر گرامیداشت خاطرۀ جانباختگان راه آزادی و برابری یک دقیقه سکوت نموده ومراسم را با سرود انترناسیونال آغاز کردند. در این مراسم که با سخنرانیهای افشاگرانه نسبت به مظالم سرمایه داری و رژیم اسلامی توأم بود، همچنین قطعنامه ای در چهارده ماده به تصویب حاضران رسید. قطعنامۀ کمیتۀ پیگیری در این مراسم، نمونۀ خواستها، سطح مبارزۀ کارگران ایران و چشم انداز رشد مبارزات کارگری آتی را منعکس نموده، سندی قابل اتکا را در شناخت شرایط کنونی جنبش کارگری ایران، به دست می دهد. قطعنامۀ مصوب مراسم کمیتۀ پیگیری در تهران، شرایط جهان تحت سلطۀ نظام ضد انسانی سرمایه داری را به در ستی توصیف نموده وآن را مسبب همۀ مشقات، فقر وفلاکت پایان ناپذیر، بیکاری، نابرابری، نا امنی شغلی، تن فروشی اجباری، اعتیاد، برده گی وقاچاق کودکان، جنگ و انسان کشی معرفی نموده است. قطعنامۀ کمیتۀ پیگیری بر این حقیقت انگشت گذاشته که علیرغم پیشرفت تکنولوژی تولید نسبت به دهه های قبل، شرایط کار و زیست کارگران در همۀ کشور ها وخیم تر شده، چرا که هدف نظام سرمایه داری نه تأمین رفاه مردم، که افزایش سود سرمایه داران است. قطعنامه سپس ارادۀ کارگران را برای نابودی استثمار انسان از انسان آشکار ساخته و در مبارزه برای رسیدن به این هدف، خواست های فوری خود را در برابر سرمایه داران و رژیم اسلامی حامی آنان قرار میدهد.
قطعنامۀ کمیتۀ پیگیری در بند اول، خواست ایجاد تشکل های آزاد کارگری را مطرح و اعلام می کند که این حق کارگران است، تشکل های خود را بدون اجازۀ دستگاه های دولتی بورژوازی، تأسیس کنند. قطعنامه در بند بعدی خواستار پرداخت دستمزد متناسب با نیازهای تأمین یک زندگی انسانی شده و سطح دستمزد تعیین شده از سوی رژیم را، تجاوز به پایه ای ترین حقوق انسان، یعنی حق زنده ماندن و داشتن یک زندگی متناسب با پیشرفت های زندگی امروز بشر، معرفی نموده است. سپس در بند سوم به یکی دیگر از خواسته های عاجل همۀ کارگران ایران، یعنی لغو فوری قراردادهای موقت کار پرداخته وخواستار استخدام ثابت وفوری همۀ کارگران دارای این نوع قرارداد های کارشده است. قطعنامۀ کمیتۀ پیگیری در بند های بعدی، حق اعتصاب و حق مبارزه برای دفاع از حقوق اقتصادی و اجتماعی کارگران رامطرح نموده و بر حق کارگران در انتخاب نماینده گان خود از طریق مجامع عمومی مستقل کارگری تأکید نموده، خواهان شرکت نماینده گان واقعی کارگران در کلیۀ مذاکراتی که به سرنوشت آنان مربوط می شوند، گشته است. در بند ششم قطعنامه، کارگران خواهان پرداخت فوری همۀ دستمزد های معوقه گردیده، وجهت پایان دادن به این روش عریان استثمار که به روال عادی در کشور تبدیل شده، خواستار ممنوعیت این روش سرمایه داران واعلام آن به عنوان یک جرم می گردد. در ادامه در بند هفتم، خوا ستار کار ویا پرداخت بیمۀ بیکاری در سطح تأمین یک زندگی انسانی به همۀ بیکاران شده است. قطعنامۀ کمیتۀ پیگیری در بندهای بعدی، ازمبارزات معلمان و پرستاران در همۀ شئونات اقتصادی حمایت نموده، برلغو هر گونه تبعیض جنسی اشاره کرده و از برابر حقوقی زنان بامردان در همۀ شئونات اقتصادی و اجتماعی دفاع نموده است. قطعنامۀ اول ماه مه، سپس به سیاست سرکوب و ارعاب رژیم اشاره می کند وخواهان توقف فوری هرگونه تهدید، فشار ومزاحمت، تبعید ودستگیری و اخراج کارگران به دلیل شرکت در مبارزات اقتصادی - اجتماعی شده و آن را ارتکاب جرم از سوی رژیم ارزیابی کرده است . سپس به سیاست ویران کنندۀ نئولیبرالیستی موسوم به تعدیل اقتصادی و عوارض مهلک آن در بیکارشدن میلیونی کارگران اشاره کرده، خواهان توقف فوری اخراجها، بازگشت به کار اخراج شده گان و جبران خسارت تحمیل شده به کارگران گشته است. در بند های دوازدهم و سیزدهم به ضرورت افزایش پرداختی بازنشستگان و ازکارافتاده گان پرداخته و برحق کودکان در برخورداری از یک زندگی شایسته و انسانی تأکید می کند. قطعنامۀ مصوب روز کارگر امسال در مراسم تهران کمیتۀ پیگیری، با در خواست تعطیلی رسمی روز اول ماه مه
ولغو فوری هر گونه ممنوعیت در اجرای مراسم های مربوط به روز کارگر، به پایان می رسد. در پایان مراسم نیز ، شرکت کننده گان با پخش سرود انترناسیونال فارسی و هم خوانی حاضرین در سالن، همبستگی همۀ کارگران و عدم اعتناء به شرایط سرکوب حاکم را به نمایش می گذارند. ادامه دارد
