رژیم ترور اسلامی سیاست تشدید سرکوب جنبش کارگری را در دستور کار خود قرار داده است. اقدامات سرکوبگرانۀ رژیم بر علیه تشکل های مستقل کارگری و بازداشت فعالین کارگری، پیش از برگزاری مراسمهای کارگران در اول ماه مه امسال آغاز شده بود. باشکست رژیم در ممانعت از برگزاری مراسمهای روز کارگر، اینبار با یورش دسته جات شبه فاشیستی موسوم به خانۀ کارگر و شوراهای اسلامی کار به تجمعات مستقل کارگری، سرکوب فعالین و جنبش کارگری اوج تازه ای می یابد.
بنا به اخباری که از سوی دو سازمان مستقل کارگری سراسری، کمیتۀ پیگیری و کمیتۀ هماهنگی منتشر شده است، ماموران رژیم اسلامی، بعد از ظهر روز نوزدهم ارد یبهشت ماه، ساختمان محل سندیکای کارگران نانوایان در تهران را طی یک هجوم ناگهانی اشغال نموده، فعالین مستقل سندیکایی را مورد ضرب و شتم وحشیانه قرار داده و اموال واسناد سندیکا را تخریب نموده، به غارت بردند. این تهاجم وحشیانه با شرکت صدها نفر از چماقداران و تحت رهبری رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی رژیم، حمایت مدیر عامل شرکت واحد تهران و در مقابل چشمان نظاره گر نیروهای سرکوب رژیم موسوم به نیروی انتظامی صورت گرفت. کارگران و فعالین کارگری وابسته به سندیکای مستقل شرکت واحد اتوبوسرانی تهران، در ساختمان سندیکا در حال گذراندن جلسات آموزشی امور سندیکایی که از سوی هیئت موسسان سندیکای کارگران شرکت واحد برگزار میگردد، بودند.
در اطلاعیۀ جدید کمیتۀ هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری که در روز بیست و یکم اردیبهشت منتشر شد، کارگران این تهاجم آشکارا تروریستی را اقدامی"سبعانه و ددمنشانه" توصیف نموده و خواستار انحلال و برچیدن دسته جات ضد کارگری شورا های اسلامی کار و خانۀ کارگر، گردیده اند.
آنچه مسلم است رژیم اسلامی قصد دارد به شیوۀ تهاجم به خوابگاههای دانشجویی و سرکوب وحشیانۀ دانشجویان، اینبار جنبش روبه رشد کارگری را به عقب براند . اما یک تفاوت کیفی میان جنبش دانشجویی در چند سال پیش و جنبش کارگری در شرایط کنونی وجود دارد. در رأس جنبش دانشجویی، تشکل های رژیمی قرار داشتند که این مبارزات را در جهت منافع دسته جات ارتجاعی درون رژیم، هدایت می کردند. در رأس جنبش کارگری هم اینک دو سازمان کارگری سراسری قرار دارند که با هدف روشن ایجاد تشکل های مستقل کارگری به وجود آمده اند. گذشته از این، طبقۀ کارگر ایران در اول ماه مه امسال، دست به یک قدرت نمایی بی سابقه زد و به طور عینی توازن قوای سیاسی در جامعه را بازهم به نفع توده های مردم تغییر داد. همچنین تضاد های درونی رژیم در دورۀ پس از تهاجم به خوابگاههای دانشجویی، مداوماً تشدید شده و شرایط بین المللی نیز آشکارا به زیان آن تغییر کرده است.
تشدید اقدامات سرکوبگرانۀ رژیم اسلامی برای جلوگیری از شکل گیری تشکل های مستقل کارگری، نه به توقف مبارزۀ کارگران، بلکه به گسترش مقاومت کارگران و سرعت گیری تشکیل سازمانهای مستقل کارگری منجر خواهد شد. تهاجم دسته جات تروریستی بر علیه کارگران نه آنطور که سران رژیم آرزو می کنند، بلکه در این شرایط به طور اجتناب ناپذیری، هر چه بیشتر به تحکیم همبستگی در صفوف کارگران، نزدیکی کمیتۀ پیگیری و کمیتۀ هماهنگی به یکدیگر ازیک طرف واز سوی دیگر به تشدید تضاد های درونی رژیم، افزایش کشمکش ها وایجاد گروهبندی های جدید در میان دسته جات شبه فاشیستی خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار، خواهد انجامید
