در چند روز گذشته، اهواز وبرخی شهر های خوزستان، صحنۀ اعتراضات خیابانی بر علیه سیاست سرکوبگرانۀ رژیم اسلامی نسبت به مردم این شهرها بوده است. آغاز درگیری ها، به پخش شایعات و یا وجود نقشه هایی از سوی رژیم، برای نقل و انتقالات جمعیتی و در راستای اعمال تبعیض هر چه بیشتر نسبت به خلق عرب در ایران، برمیگردد. اینکه تا چه میزان چنین نقشه هایی در این شرایط وجود داشته ویا خود نوعی بحران سازی مصنوعی از سوی رژیم برای سرکوب مردم است، کاملا روشن نیست. اما این ناروشنی هیچ تغییری در اصل موضوع، یعنی وجود ستم ملی و اعمال تبعیض وسرکوب نسبت به ملیت عرب ایرانی ، بویژه در این شرایط نمی دهد. از این رو محکومیت فوری و همه جانبۀ این جنایات رژیم و اقدامات سیاسی همه جانبه و متحدانه، نه فقط یک وظیفۀ دموکراتیک، بلکه همچنین، تنها راه برای توقف فوری کشتار مردم از سوی سرکوب گران است. تشدید سیاست سرکوبگرانۀ رژیم اسلامی نسبت به ملیت عرب در ایران
.موضوع بحثی پیرامون مسئلۀ ملی و راه حل های احتمالی برای آن در شرایط سیاسی آتی در ایران است
مسئلۀ ملی، یعنی ستمگری سیاسی -اقتصادی وفرهنگی بۀ ملیت های درون ایران، یک مسئلۀ واقعی
و موضوع جنبش های انقلابی در تاریخ جدید ایران بوده است. مسئلۀ ملی در ایران با پیدایش سرمایه داری و جامعۀ صنعتی شکل گرفت و خود جزئی از ماهیت سرکوبگرانه وضد دموکراتیک بورژوازی ایران را تشکیل می دهد. جنبش های ملی-دموکراتیک گسترده در دهۀ 20 شمسی در آذربایجان و کردستان و اعتراضات سایر ملیت های ایرانی به سیا ست های شوینیستی حکومت مرکزی، بیانگر وجود این مسئله و همچنین مبارزات دموکراتیک برای رفع ستم ملی در ایران است. از این رو حل مسئلۀ ملی، در کنار کسب سایر حقوق معوقه نظیر آزادی های عمومی، در رأس اهداف جنبش انقلابی کارگری ایران قرار داشته است
طبقۀ کارگر ایران نه فقط در حل دموکراتیک مسئلۀ ملی ذینفع است، بلکه اساسا تنها نیروی اجتماعی است، که خواهان حل قطعی آن و ایجاد مناسباتی مبتنی بر برابر حقوقی همۀ ملیت های ایرانی است. بورژوازی و همۀ گرایش های آن، از جمله در میان ملیت های تحت ستم، خود برای نوع دیگری از سرکوب ملی واعمال قدرت بر توده های مردم، تلاش می کند. راه حل طبقۀ کارگر در حل مسئلۀ ملی، بر گسترش هر چه بیشتر حقوق توده های مردم و ابتکارات انقلابی آنها، متکی است. بورژوازی در حل مسئلۀ ملی ، به ایجاد مناسبات ملی که در چها رچوب آن یک دستگاه بوروکراتیک - نظامی جدید بر مردم مسلط می شود، تمایل دارد. این دو روش در برخورد به مسئلۀ ملی در ایران، کاملا متفاوت هستند و نمی توان آن را با تکرار کلیاتی پیرامون ضرورت حل مسئلۀ ملی، پرده پوشی کرد. ادامه دارد
