! درخت آتش

ساده، صمیمی و انسانی! تا چه میزان خلاقیت، شور و زندگی را در همین چند جمله کوتاه میتوان احساس و لمس کرد؟ آن را با فرهنگ رژیمی که جز درنده خویی و بربریت عصر آدمخواری چیزی در چنته ندارد، مقایسه کنید!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ياران شعر

***

،من درخت آتش‌ام، پیام دار آرزو

.سخن گوی پنجاه ميليون عاشق

اندوه گساران در آغوش من آرام می گيرند

گاه برایشان کبوتری می سازم

.و گاه بوته ياسی

،دوستان

من زخمی هستم که هرگز

!سلطه خنجر را نپذيرفت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نزار قبانی، در بندر آبی چشم‌هایت...، ترجمه احمد پوری، نشر چشمه

بیست و نهم آوریل 2006 - نهم اردیبهشت 1385، وبلاگ شبح
http://shabah.org

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بازتکثیر قطعه شعر از: وبلاگ جمهوری شورایی