روز 22 آوریل- 2 اردیبهشت، مصادف با سالگرد تولد لنین در سال 1870 است. شرایط تولد و رشد رهبر مسلم پرولتاریای بین المللی، همزمان با پیدایش مقطعی جدید از تاریخ تشدید مبارزه طبقاتی در جهان است:
انقلاب کارگری کمون پاریس در سال 1872 و قلع و قمع بربرمنشانه آن، شروع قطعی مرحله زوال سرمایه داری رقابت آزاد را آشکار ساخته، نظام سرمایه داری در مقیاس تاریخی- جهانی به مرحله امپریالیسم گام گذارد. با تسلط سرمایه مالی بر سرمایه صنعتی و مقدرات جامعه بورژوایی و با شروع امواج عظیم صدورسرمایه، دولتهای بورژوایی کلاسیک به دول هار بانکها و کنسرنها دگردیسی یافته، دوران جنگهای امپریالیستی آغاز میگردد. کشتارهای ناشی از تهاجمات امپریالیستی و جهان انباشته از مرگ و گرسنگی بنوبه خود، زندگی را برای کارگران در کشورهای پیشرفته و توده های زحمتکش در مستعمرات، به جهنمی غیر قابل تحمل مبدل ساخته، مقاومت در برابر درنده خویی امپریالیستی اوج می گیرد. از این طریق، عصر امپریالیسم و انقلابات کارگری و دوران گذار از سرمایه داری به سوسیالیسم فرارسیده، انقلاب سوسیالیستی اکتبر در سال 1917، ناقوس این چرخش تاریخی بزرگ در تاریخ تکامل اجتماعی بشر را به صدا در آورد.
شرایط تولد و رشد لنین، مقطع تاریخی بسیار پرتحول تولد و رشد طبقه کارگر انقلابی جدید، دوران زوال سوسیال دموکراسی و پیدایش تئوری و پراتیک انقلاب اجتماعی است. شخصیت فردی لنین و فعالیت انقلابی او در تمام لحظات این روند سرنوشت ساز، آیینه تمام نمای تحولات تاریخی دوره فوق است.
نضج گیری جنبشهای انقلابی کارگری در عصر امپریالیسم، امر سازماندهی و رهبری این مبارزات را بمثابه موضوع روز عیان میسازد. بی ثمر بودن مبارزات پارلمانی و حرافیهای روشنفکرانه در کمیسیونها و دالانهای بورژوازی، هر چه بیشتر برملا گشته، به درک ضرورت مبارزه انقلابی در میان طبقه کارگر و پیدایش طیفی از " انقلابیون حرفه ای" منجر میشود. از این طریق هسته اصلی مبارزه انقلابی بر تجمع " انقلابیون حرفه ای" بنا میگردد. لنین و کارگران پیشرو در روسیه، نه فقط این ضرورت را درک میکنند، بلکه خود، بی مهابا و سازش ناپذیر، از فکر تشکیل یک حزب انقلابی و تربیت انقلابیون ثابت قدم دفاع میکنند. پیروزی انقلاب اکتبر و همه تحولات بعدی در جهان، بدون یک حزب منظبط کارگری، بمعنی واقعی کلمه و مطلقاً غیر ممکن بود. به این ترتیب، دوران پیدایش امپریالیسم، نه فقط فروپاشی نظم رقابت آزاد، بلکه پایان اشکال مبارزه رفرمیستی و تکامل مارکسیسم به مارکسیسم- لنینیسم را هم اجتناب ناپذیر ساخت.
شکست جنبش انقلابی کارگری در غرب و تضعیف مداوم جنبشهای انقلابی بویژه پس از پایان جنگ ویتنام، روی آوری چین به اردوگاه امپریالیستی و سرانجام، فروپاشی انقلابات در ایران، نیکاراگوئه و افغانستان، بر حیات اتحاد شوروی و نظام سوسیالیستی نیز نقطه پایان گذارد. این تحول اما نه با تغییرات دموکراتیک و سوسیالیستی در جهان، بلکه باتشدید توحش امپریالیستی توأم گردید. از این رو، ضرورت مبارزه انقلابی و تأسیس حزبی از "انقلابیون حرفه ای" نه فقط بقوت خود باقی است، بلکه بنا به شواهد موجود، به ویژه جنگ کنونی در خاورمیانه، حتی افزایش یافته است.
در سالگرد تولد لنین، این ادامه دهنده بحق راه مارکس و انگلس در رهبری بشریت پیشرو، باید بیش از پیش، بر امر ایجاد و تحکیم یک حزب انقلابی کارگری در ایران پافشاری نمود.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شرایط تولد و رشد لنین، مقطع تاریخی بسیار پرتحول تولد و رشد طبقه کارگر انقلابی جدید، دوران زوال سوسیال دموکراسی و پیدایش تئوری و پراتیک انقلاب اجتماعی است. شخصیت فردی لنین و فعالیت انقلابی او در تمام لحظات این روند سرنوشت ساز، آیینه تمام نمای تحولات تاریخی دوره فوق است.
نضج گیری جنبشهای انقلابی کارگری در عصر امپریالیسم، امر سازماندهی و رهبری این مبارزات را بمثابه موضوع روز عیان میسازد. بی ثمر بودن مبارزات پارلمانی و حرافیهای روشنفکرانه در کمیسیونها و دالانهای بورژوازی، هر چه بیشتر برملا گشته، به درک ضرورت مبارزه انقلابی در میان طبقه کارگر و پیدایش طیفی از " انقلابیون حرفه ای" منجر میشود. از این طریق هسته اصلی مبارزه انقلابی بر تجمع " انقلابیون حرفه ای" بنا میگردد. لنین و کارگران پیشرو در روسیه، نه فقط این ضرورت را درک میکنند، بلکه خود، بی مهابا و سازش ناپذیر، از فکر تشکیل یک حزب انقلابی و تربیت انقلابیون ثابت قدم دفاع میکنند. پیروزی انقلاب اکتبر و همه تحولات بعدی در جهان، بدون یک حزب منظبط کارگری، بمعنی واقعی کلمه و مطلقاً غیر ممکن بود. به این ترتیب، دوران پیدایش امپریالیسم، نه فقط فروپاشی نظم رقابت آزاد، بلکه پایان اشکال مبارزه رفرمیستی و تکامل مارکسیسم به مارکسیسم- لنینیسم را هم اجتناب ناپذیر ساخت.
شکست جنبش انقلابی کارگری در غرب و تضعیف مداوم جنبشهای انقلابی بویژه پس از پایان جنگ ویتنام، روی آوری چین به اردوگاه امپریالیستی و سرانجام، فروپاشی انقلابات در ایران، نیکاراگوئه و افغانستان، بر حیات اتحاد شوروی و نظام سوسیالیستی نیز نقطه پایان گذارد. این تحول اما نه با تغییرات دموکراتیک و سوسیالیستی در جهان، بلکه باتشدید توحش امپریالیستی توأم گردید. از این رو، ضرورت مبارزه انقلابی و تأسیس حزبی از "انقلابیون حرفه ای" نه فقط بقوت خود باقی است، بلکه بنا به شواهد موجود، به ویژه جنگ کنونی در خاورمیانه، حتی افزایش یافته است.
در سالگرد تولد لنین، این ادامه دهنده بحق راه مارکس و انگلس در رهبری بشریت پیشرو، باید بیش از پیش، بر امر ایجاد و تحکیم یک حزب انقلابی کارگری در ایران پافشاری نمود.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
