تشدید شرایط سرکوب، بویژه پس از جابجایی قدرت میان باندهای جنایتکار حکومتی، بیش از همه گریبان انسانها و گروههای ضربه پذیر و تحت تبعیض جامعه را گرفته است. سرنوشت دو برادر دانشجو و زندانی سیاسی، منوچهر و اکبر محمدی از این جمله است. رژیم ترور اسلامی که نفرت همۀ بشریت و همۀ اعصار از آن، کفاف تبهکاریهای آن را نخواهد داد، این دو برادر و خانوادۀ آنها را، به معنی واقعی کلمه، به موضوع درنده خویی و آزمایش " عدالت" اسلامی خود مبدل ساخته است. اما آنها به هیچ جناحی از این ماشین آدم کشی وابسته نیستند. از این رو آلترناتیو احتمالی برای نجات این دستگاه ترور نیز محسوب نمی شوند. به همین دلیل کسی در جهان برای آنها طومارهایی با چندین هزار امضاء جمع نمی کند. هیچ رئیس جمهوری در پیام خود، خواهان آزادی آنها نمی شود، پارلمان اروپا و آسیا و قاره های دیگر هم برای آنها دل نمی سوزانند. این رسم جهانی است که بر قدرت وثروت بنا شده است، و نه دفاع از انسانیت و حقوق انسانی!
مصاحبۀ رادیویی خواهر دو برادر زندانی در اروپا، با دقت شرایط غیر انسانی و دردناک آنها را، توصیف نموده، قلب هر انسانی را که هنوز به انسان بودن و انسان ماندن در این جهان بی وجدان باور دارد، به درد می آورد. مردم ایران که در گروگان یک رژیم سراپا ضد انسانی، و تحت سلطۀ بربریت تمام عیار اسلامی آن قرار دارند، سرنوشتی بهتر از این دو برادر دانشجو ندارند. سرنوشت منوچهر و اکبر محمدی، که به نسل جدید دانشجویان تعلق دارند، نشان می دهد، بر نسل گذشتۀ دانشجویان در این کشور، چه رفته است؛ آنها که در دهۀ 60 بپا خواستند، و خود را به آب و آتش زدند، تا از تثبیت رژیم توحش اسلامی جلوگیری کنند؛ آنها که هزار هزار به جوخه های اعدام سپرده شدند، و داغ تسلیم را بر دل خمینی هار، این سنگدل ترین سلطه گر تاریخ سده های اخیر، گذاشتند.
منوچهر محمدی که به همراه برادر خود، در اعتراضات دانشجویی در تیرماه 1378 بازداشت شده، هم اینک در بیستمین روز اعتصاب غذای خود، و در حالت کما قرار دارد. بدلیل شکنجه های بیشمار مأمورین عطوفت اسلامی، بشدت بیمار و درشرایط عمیقاً غیر انسانی قرار داشته، محتاج معالجات دشوار، چندین عمل جراحی در خارج از زندان و مراقبتهای طولانی مدت است. این سرنوشت یک دانشجوی معترض در حکومت اسلامی، آنهم از نوع اصلاح طلب آن، در قرن بیست و یکم است. تظاهرات چند روز پیش مردم در مقابل دانشگاه تهران نیز، که از سوی خانواده او و مدافعین حقوق دموکراتیک توده های مردم، فراخوان داده شده بود، با سرکوبگری همیشگی دسته جات تیر خلاص زن، مواجه شد. دراین تظاهرات حتی مادر زندانی سیاسی اعتصابی، مورد تهاجم واقع شده، بازداشت گردید.
چه خوب بود دانشجوی زندانی منوچهر محمدی، فوراً به اعتصاب غذای خود پایان می داد. شکنجه های نفرت انگیز مأمورین این رژیم پلید، آنها و خانوادۀ آنها را، بیش از توان تحمل یک انسان عذاب داده، و تلاش و مبارزۀ هر دو دانشجو، مردم و جامعۀ پیرامون آنها را، هر چه بیشتر از جنایات این وحشی ترین رژیم جهان، آگاه ساخته است. منوچهر محمدی به عنوان یک دانشجو در شرایط کنونی، مطمئناً بیش از توانایی یک انسان آزادیخواه در زیر تیغ هارترین رژیم جهان، با تحمل شکنجه های غیر انسانی، در افشای جنایات آن، و تقویت روحیۀ مبارزه و مقاومت در جامعه کوشیده است.
شما را به خواندن متن مصاحبۀ خواهر دو زندانی دانشجو با یک رادیوی آلمانی، در روزنامۀ اینترنتی پیک ایران، توجه می دهم. آدرس محل درج مصاحبه: www.peykeiran.com
تاریخ و محل درج مصاحبه در پیک ایران: ششم مرداد 1384 – بیست وهشتم ژوئیۀ 2005 ، ستون: "سرخط اخبار ایران".
مصاحبۀ رادیویی خواهر دو برادر زندانی در اروپا، با دقت شرایط غیر انسانی و دردناک آنها را، توصیف نموده، قلب هر انسانی را که هنوز به انسان بودن و انسان ماندن در این جهان بی وجدان باور دارد، به درد می آورد. مردم ایران که در گروگان یک رژیم سراپا ضد انسانی، و تحت سلطۀ بربریت تمام عیار اسلامی آن قرار دارند، سرنوشتی بهتر از این دو برادر دانشجو ندارند. سرنوشت منوچهر و اکبر محمدی، که به نسل جدید دانشجویان تعلق دارند، نشان می دهد، بر نسل گذشتۀ دانشجویان در این کشور، چه رفته است؛ آنها که در دهۀ 60 بپا خواستند، و خود را به آب و آتش زدند، تا از تثبیت رژیم توحش اسلامی جلوگیری کنند؛ آنها که هزار هزار به جوخه های اعدام سپرده شدند، و داغ تسلیم را بر دل خمینی هار، این سنگدل ترین سلطه گر تاریخ سده های اخیر، گذاشتند.
منوچهر محمدی که به همراه برادر خود، در اعتراضات دانشجویی در تیرماه 1378 بازداشت شده، هم اینک در بیستمین روز اعتصاب غذای خود، و در حالت کما قرار دارد. بدلیل شکنجه های بیشمار مأمورین عطوفت اسلامی، بشدت بیمار و درشرایط عمیقاً غیر انسانی قرار داشته، محتاج معالجات دشوار، چندین عمل جراحی در خارج از زندان و مراقبتهای طولانی مدت است. این سرنوشت یک دانشجوی معترض در حکومت اسلامی، آنهم از نوع اصلاح طلب آن، در قرن بیست و یکم است. تظاهرات چند روز پیش مردم در مقابل دانشگاه تهران نیز، که از سوی خانواده او و مدافعین حقوق دموکراتیک توده های مردم، فراخوان داده شده بود، با سرکوبگری همیشگی دسته جات تیر خلاص زن، مواجه شد. دراین تظاهرات حتی مادر زندانی سیاسی اعتصابی، مورد تهاجم واقع شده، بازداشت گردید.
چه خوب بود دانشجوی زندانی منوچهر محمدی، فوراً به اعتصاب غذای خود پایان می داد. شکنجه های نفرت انگیز مأمورین این رژیم پلید، آنها و خانوادۀ آنها را، بیش از توان تحمل یک انسان عذاب داده، و تلاش و مبارزۀ هر دو دانشجو، مردم و جامعۀ پیرامون آنها را، هر چه بیشتر از جنایات این وحشی ترین رژیم جهان، آگاه ساخته است. منوچهر محمدی به عنوان یک دانشجو در شرایط کنونی، مطمئناً بیش از توانایی یک انسان آزادیخواه در زیر تیغ هارترین رژیم جهان، با تحمل شکنجه های غیر انسانی، در افشای جنایات آن، و تقویت روحیۀ مبارزه و مقاومت در جامعه کوشیده است.
شما را به خواندن متن مصاحبۀ خواهر دو زندانی دانشجو با یک رادیوی آلمانی، در روزنامۀ اینترنتی پیک ایران، توجه می دهم. آدرس محل درج مصاحبه: www.peykeiran.com
تاریخ و محل درج مصاحبه در پیک ایران: ششم مرداد 1384 – بیست وهشتم ژوئیۀ 2005 ، ستون: "سرخط اخبار ایران".
