با ارجاع پرونده هسته ای رژیم اسلامی به شورای امنیت سازمان ملل، تهدیدهای علنی طرفین تخاصم به شروع یک جنگ ارتجاعی و فوق العاده مخرب، اوج گرفته است. قدرتهای غربی، رسانه ها و مفسرین وابسته به آنها، مکرراً به موضوع تهاجم نظامی به مراکز هسته ای رژیم پرداخته، فضای ترس و ارعاب حاکم بر کشور را، دامن می زنند. رژیم جنایتکار اسلامی، بدون حمایت قدرتهای امپریالیستی استقرار نمی یافت؛ و بدون پشتیبانی غرب قادر به ارتکاب اینهمه ددمنشی و تبهکاری نمی گشت. این دو نیروی ارتجاعی هم اینک با تشدید رقابتهای میان خود، اینبار مردم ستمدیده ایران را به جنگ و ویرانی تمام عیار، فروپاشی شیرازه کشور و اضمحلال کامل شرایط اولیه زندگی، تهدید میکنند. دخالتهای امپریالیستی، حتی دخالتهای سیاسی آن برای حذف رژیم اسلامی، به زیان مردم و فاجعه بار خواهد بود. هر تصمیم بین المللی در برخورد به رژیم اسلامی، باید از اهداف قدرتهای جهانی و منطقه ای مجزا گشته، از طریق مجمع عمومی سازمان ملل و نه از سوی شورای امنیت این سازمان، اتخاذ گردد. اینکه ایجاد برخی محدودیت ها برای سران پلید رژیم اسلامی، ممکن است اقدامات ضد انسانی آن را در ایران و منطقه بنوعی کنترل کند، نباید به وسیله ای در دست قدرتهای سلطه گر جهانی، برای تحقق اهداف ضد مردمی آنها بدل شود. دولت آمریکا، هم اینک خود را در مناسب ترین شرایط طی 27 سال اخیر، برای عقب راندن حریفان اروپایی و آسیایی از بازار ایران و تکمیل استراتژی کنونی خود در خلیج فارس می بیند. دولت آمریکا، نه فقط بدنبال خلاص شدن از شر متحد سابق خود، رژیم اسلامی است، بلکه به این بهانه و بویژه، بدنبال تضمین غارت منابع انرژی منطقه، و جایگزینی حریفان نیرومند خود، در شرایط بهم ریختگی پس از پایان جنگ سرد است؛ از این رو با شدت و حرارت، بر طبل تشدید تخاصمات میکوبد. در این میان دولتهای فرانسه و انگلستان نیز برای حفظ موقعیت کنونی و عقب نماندن از تقسیم خوان یغمای پس از رژیم اسلامی، مواضع گذشته خود را رها ساخته، با تهدیدات جنگ طلبانه سرکرده راهزنان بین المللی، همراه گشته اند.
در همین حال رژیم اسلامی، همانگونه که هدف آن از بحران آفرینی است، هر چه بیشتر بر دامنه اقدامات سرکوبگرانه علیه مردم می افزاید. آغاز دوباره اعدام زندانیان سیاسی، بازداشتهای وسیع کارگران و فعالین فرهنگی- اجتماعی، بویژه اخراج گروه وسیعی از کارگران مبارز شرکت واحد و دهها مورد تجاوز روزمره به بدیهی ترین حقوق شهروندی، بر این حقیقت گواهی می دهند. مردم ایران به معنی واقعی کلمه در دشوارترین شرایط در مبارزه با رژیم اسلامی و حفظ خود در برابر خطر وقوع یک جنگ خارجی قرار گرفته، آشکارا به گروگان باندهای جنایتکار در کشور و جهان تبدیل شده اند.
شرایط غیر قابل پیش بینی کنونی در عین حال وظایف سنگینی را بر دوش کارگران کمونیست و روشنفکران انقلابی، بویژه گرایش نزدیک به طیف سازمان چریکهای فدایی خلق ایران- اقلیت، در داخل کشور قرار میدهد. این نیروی اجتماعی بزرگ و پرتجربه، باید به امر سازماندهی مستقل توده های مردم، حد اقل آماده سازی بخشهای فعال جامعه، اهمیت لازم را قائل شود. عدم حضور توده های متشکل و مستقل از رژیم اسلامی، در محلات و محیطهای کار، دست قدرتهای ارتجاعی حاکم در کشور و جهان را برای دور زدن مردم و کشاندن کشور به مرز جنگ و نابودی، باز میگذارد. کافی است گرگهای درنده ای که هم اکنون به یکدیگر چنگ و دندان نشان می دهند، به جان هم بیفتند؛ در این صورت بسرعت دینامیزم تشدید بحران در کشوری که به یک بشکه باروت شبیه است، آزاد می شود؛ کنترل آن دیگر کار مردم، حتی مردمی که فداکاری کنند، نیست. بویژه اینکه، در شرایط کنونی دهها گروه وابسته به رژیم کنونی و یا رژیم سابق، سازمان مجاهدین و دسته جات ارتجاعی- قومی، برای تکه پاره کردن مخالفین خود و کشور، روزشماری میکنند. فرصت کم باقی مانده برای جناح مالی- نظامی در آمریکا که در رأس دستگاه دولتی قرار دارد، همچنین گامهای شتابان رژیم اسلامی برای دستیابی به سلاح هسته ای، این خطر را دوچندان نموده است. موقعیت جنگی در عراق و افغانستان، بخشی از زندگی روزمره در جهان گردیده، عادت کردن مردم به تهاجمات نظامی را موجب شده است. در کنار آن تشدید رقابتهای آمریکا، اروپا، چین و روسیه، به پیچیده گی شرایط کنونی افزوده، کشور را به گره گاه تضادهای امپریالیستی، مبدل ساخته است.
جامعه ایران باید بمثابه یک نیروی مستقل، از خود دفاع کند؛ هیچ سطحی از دخالت قدرتهای جهانی و منطقه ای، نقشی مثبت در این روند ایفا نخواهد کرد. آنها که خود را در کنار اعتراضات دانشجویی معرفی کرده، در سنای آمریکا بدنبال جلب حمایت نماینده گان باندهای امپریالیستی هستند، چه بسا ناخواسته به دشوار شدن شرایط کشور کمک نموده، به تقویت نقش قدرتهای سلطه گر در تحولات سیاسی جاری، اقدام میکنند. کسی که دخالت امپریالیسم آمریکا در شئونات مردم ایران را مفید میداند، باید نتیجه این سیاست در سرنوشت مردم عراق را، برای مخاطبین خود توضیح دهد. مردم ایران که خود تاکنون چندین انقلاب و جنبشهای اعتراضی بزرگ را پشت سر گذارده اند، مطمئناً در موقعیت سرنگونی این رژیم فاشیستی و استقرار یک نظام دموکراتیک هستند. دخالت قدرتهای امپریالیستی در شرایط کنونی، بسیار بیش از دوره های قبل در تاریخ معاصر ایران، به زیان کشور تمام شده، به سلب کامل حق توده های مردم در تعیین سرنوشت خویش، منجر میگردد.
*** *** ***
damawand58@yahoo.com www.j-shoraii.blogspot.com
اکبر تک دهقان، 24 اسفند 1384- 15 مارس 2006
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
!زنده باد اول ماه مه 1385 در ایران
:اتحاد و بسیج نیرو
!علیه جنایات رژیم اسلامی
!علیه تبهکاریهای سرمایه داران
!علیه تجاوز امپریالیستی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
