مبارزات کارگران شرکت واحد در دور کنونی خود، که از اعتصاب روز چهارم دی آغاز گردید، بدون تزلزل و هر روز نیرومند تر از روز قبل، به پیش میرود. رژیم اسلامی تصور میکرد، با تهاجم به سندیکا و بازداشت مسئولین آن، به سرعت قادر به انحلال یک تشکل مستقل کارگری، و تحکیم سلطه دسته جات تروریستی خود، در شرکت واحد خواهد گشت. مأمورین رژیم نه فقط به هدف خود دست نیافته اند، بلکه بتدریج به مبارزات روزمره کارگران شرکت واحد بعنوان یک واقعیت غیر قابل انکار، گردن می نهند. مبارزه کارگران علیه رژیم سرکوبگر اسلامی در این مقطع، برای هر دو طرف اهمیت جدی و برای جنبش سازمانیابی مستقل کارگری در ایران، اهمیت کلیدی دارد. اگر کارگران شرکت واحد قادر به تحمیل موجودیت سندیکای خود به رژیم اسلامی شوند، در این صورت یک واکنش زنجیره ای در سراسر کشور آزاد شده، کارخانجات یکی پس از دیگری از عرصه قدرقدرتی دسته جات جاسوس و چماقدار اسلامی خارج شده، و به سلطه نیروهای سرکوب، نظیر حراست و بسیج کارخانجات نیز، ضربه محسوس وارد میشود. از این رو سران جنایتکار رژیم در بالاترین سطوح، به قصد انحلال سندیکای شرکت واحد و جلوگیری از رشد جنبش سازمانیابی مستقل کارگری، دستور تعرض به کارگران را صادر کرده اند. در کنار آن، رژیم اسلامی مدام بر طبل تشدید بحران و کشاندن کشور به آستانه یک فاجعه جنگ خارجی میکوبد. در چنین شرایطی وجود تشکلهای مستقل کارگری، مانع بزرگی در برابر سیاستهای نابود کننده آن محسوب شده، قادر به بسیج توده های کارگر، علیه اقدامات مخرب آن خواهند بود.
سران رژیم اسلامی در تداوم اقدامات سرکوبگرانه خود، به برگزاری یک گردهم آیی بزرگ، که بیش از 10 هزار نفر از کارگران شرکت واحد در آن شرکت داشتند، توسل جستند. در این تجمع که روز دوشنبه 12 دی، در ورزشگاه آزادی تهران صورت گرفت، سردمداران رژیم با اعزام یک جنایتکار حرفه ای، و دادن وعده های پوچ، تلاش کردند، اراده و عزم متحد کارگران را درهم بشکنند. آدم کش شهردار شده تلاش کرد، تجمع اعتراضی کارگران را، به مجرای دسته بندی های باندهای درونی رژیم اسلامی کشانده، خود را مقبول کارگران ساخته، و در مقابل جناح احمدی نژاد، امتیاز کسب کند. در واقعیت اما، کارگران با صراحت و با صدای بلند، خواسته های خود را اعلام کرده، نقشه های رژیم را برای انحلال سندیکا وادامه بازداشت منصور اسانلو، خنثی نمودند.
کارگران شرکت واحد در دومین حرکت اعتراض علنی خود، روز شنبه 17 دی، از آغاز روز با چراغهای روشن، و نصب پلاکاتهایی با تأکید بر خواست آزادی فوری منصور اسانلو و حفظ سندیکای خود، به سر کار رفتند. این اقدام مبارزاتی که در تمام ساعات روز ادامه داشت، بویژه بعد از ظهر به اوج خود رسید. مردم تهران و دارنده گان اتوموبیل ها، عموماً از اقدام اعتراضی کارگران شرکت واحد حمایت کردند.
کارگران شرکت واحد، هنوز موفق به آزادی منصور اسانلو نشده اند. اما آنها فضای سیاسی کشور، بویژه تهران را بطور کامل تحت اختیار خود گرفته، راه مبارزه علنی و جسورانه، به سایر توده های تحت سرکوب این رژیم پلید را نشان دادند. گذشته از آن، خواستهای کارگران در سطح دامنه داری مطرح شده، و بطور وسیعی در داخل و خارج، بویژه از سوی دانشجویان و کارگران سایر کارخانجات، مورد پشتیبانی قرار گرفته است. از این رو تلاشهای کارگران شرکت واحد را در همین مدت کوتاه، بدون کمترین تردیدی، باید بسیار موفق و پربار ارزیابی کرد.
مبارزات کارگران شرکت واحد، پس از تظاهرات و تجمعات کارگری اول ماه مه امسال در چندین شهر کشور، باز هم بر نقش تعیین کننده طبقه کارگر، برای برچیدن رژیم جنایتکار اسلامی، بدون هیچ ابهامی صحه گذاشت. نه فقط بر این حقیقت بسیار حیاتی، بلکه حتی بر واقعیت حمایت جناح چپ و میانی طبقه متوسط همچنین ( در میان دانشجویان، روشنفکران، مدافعین حقوق بشر)، از نقش جنبش کارگری، مهر تأکید کوبید. وجود این پشتیبانی از سوی اقشار غیر کارگری، برای شکل گیری ائتلافهای سیاسی آتی طبقه کارگر و نیروهای دموکراتیک جامعه، اهمیتی انکار ناپذیر دارد. کارگران شرکت واحد، هر چه در مقاومت کنونی بر تحقق خواستهای خود پا فشاری کرده، و به وعده های پوچ تبهکاران اعزامی رژیم ترور بی اعتنایی کنند، در اینصورت، بهترین شرایط را برای تغییرات بنیادی در کشور نیز، ایجاد خواهند نمود.
damawand58@yahoo.com www.j-shoraii.blogspot.com
اکبر تک دهقان، نوزدهم دی 1384- نهم ژانویه 2006
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
!زنده باد اول ماه مه 1385 در ایران
:اتحاد و بسیج نیرو
!علیه جنایات رژیم اسلامی
!علیه تبهکاریهای سرمایه داران
!علیه تجاوز امپریالیستی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
